Një studim i ri ka zbuluar se fëmijët përjetojnë përmirësime më të mëdha në vëmendje, kujtesë dhe shpejtësi të të menduarit pas aktivitetit fizik kur ai zhvillohet jashtë sesa brenda. Gjetjet sugjerojnë se kombinimi i ushtrimeve me kohën në natyrë mund të ofrojë përfitime unike për funksionin e trurit – përfitime që as ushtrimet dhe as ekspozimi në natyrë vetëm nuk mund t’i shpjegojnë plotësisht.
Hulumtimi u krye për të eksploruar nëse mjedisi në të cilin fëmijët janë fizikisht aktivë ndikon në përmirësimin e funksionit të tyre njohës më pas. Shkencëtarët tashmë e dinë se aktiviteti fizik dhe koha e kaluar në mjedise natyrore mbështesin secili shëndetin njohës. Ajo që mbeti e panjohur ishte nëse këta dy faktorë, kur kombinohen, mund të përforcojnë efektet e njëri-tjetrit.
Studimet e mëparshme shpesh kishin parë ose ushtrimet ose kohën në natyrë në mënyrë të izoluar, ose kishin kufizime metodologjike siç është mbështetja në seanca të shkurtra ushtrimesh, teste njohëse të kufizuara ose lloje aktivitetesh të pabalancuara. Studimi aktual synonte të adresonte këto boshllëqe duke krahasuar drejtpërdrejt efektet e seancave identike të aktivitetit fizik të kryera si brenda ashtu edhe jashtë në performancën njohëse të fëmijëve.
Ekipi i hulumtimit nga Universiteti Nottingham Trent rekrutoi 45 fëmijë të moshës 11 deri në 13 vjeç nga dy shkolla të mesme në Mbretërinë e Bashkuar. Çdo pjesëmarrës mori pjesë në dy seanca aktiviteti fizik: njëra e mbajtur brenda dhe tjetra e mbajtur jashtë, me renditje të rastësishme. Seancat u ndanë të paktën një javë larg njëra-tjetrës. Të dyja seancat ndoqën të njëjtën rutinë të bazuar në basketboll, duke përfshirë ngrohje, stërvitje, lojëra të vogla dhe qetësime. Gjithçka u përputh në të dy mjediset – nga madhësia e grupit dhe dimensionet e fushës deri te pajisjet dhe instruktori – duke siguruar që ndryshimi i vetëm i madh të ishte vetë mjedisi.
Para çdo seance, menjëherë pas saj dhe përsëri 45 minuta më vonë, fëmijët plotësuan një seri testesh të kompjuterizuara që matën aspekte të ndryshme të funksionit njohës. Këto përfshinin testin Stroop (vlerësimi i kontrollit frenues), paradigmën Sternberg (matja e kujtesës së punës) dhe detyrën Flanker (vlerësimi i vëmendjes). Hulumtuesit gjithashtu matën nivelet e aktivitetit fizik të fëmijëve gjatë çdo seance duke përdorur monitorë të rrahjeve të zemrës dhe gjurmues GPS, dhe vlerësuan se sa shumë e shijuan çdo seancë duke përdorur një pyetësor standard.
Rezultatet treguan se kryerja e aktivitetit fizik jashtë çoi në përmirësime më të konsiderueshme në disa fusha njohëse krahasuar me kryerjen e të njëjtit aktivitet brenda. Për shembull, në nivelin kompleks të testit Stroop, fëmijët përmirësuan kohën e reagimit më shumë pas aktivitetit jashtë sesa pas aktivitetit brenda 45 minutash më vonë (94 milisekonda më shpejt kundrejt 20 milisekonda më shpejt). Saktësia në të njëjtën detyrë u rrit gjithashtu më shumë jashtë sesa brenda. Studimi u botua në Physiology & Behavior.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
