Ne e kalojmë pjesën më të madhe të jetës duke bërë premtime, sikur të ishim të sigurt se duke bërë kështu njerëzit që duam nuk do të na braktisin kurrë. Ne bëjmë premtime që duken si kontrata dhe që na lejojnë, në mënyrë iluzore, të zgjasim kohën që na ka mbetur me të tjerët.
Megjithatë, shpesh nuk e kuptojmë se ajo që ka vërtet rëndësi nuk është vetë premtimi me pritshmëria që krijon, por aftësia e tij për t’u bërë realitet. Në fund të fundit, realiteti është e vetmja gjë që ka vërtet rëndësi: çfarë na vjen, çfarë mund të ndjejmë dhe prekim.
Zgjidhni kush ju jep parajsën në vend që ta premtoni atë
Sa herë e kemi premtuar të pamundurën apo më mirë akoma, sa herë na e kanë premtuar? Të bësh premtime është e thjeshtë, prandaj kur ato nuk përmbushen mund të bëjnë shumë dëm. Dhe është gjithmonë për të njëjtën arsye që kur një premtim nuk realizohet, ndihemi të zhgënjyer: prisnim diçka, besuam në fjalë që nuk do të realizohen.
Kur një premtim nuk del jashtë sferës të së pamundurës, njeriu ndihet i tradhtuar ose akoma më keq, i zhgënjyer. Zhgënjimi është një ndjenjë e tmerrshme që mund ta përjetojmë në shumë raste në jetë dhe që na vë ballë për ballë me një realitet që nuk do të donim ta shihnim.
Ndonjëherë, këto janë realitete që, për shkak të dhimbjes sonë, madje duken të hutuara dhe të paqarta. Për të parandaluar që këto ndjenja negative të hyjnë në jetën tonë, është e nevojshme të jemi të vetëdijshëm se dashuria nuk ushqehet vetëm me fjalë të bukura dhe premtime të largëta, siç do të thoshte Julio Cortázar; por e një të tashme plot detaje konkrete.
“Unë nuk do t’ju premtoj dashuri të përjetshme. Do të përpiqem të të bëj të ndihesh çdo ditë që të dua, të të bëj të zbulosh se kush jam në të vërtetë. Unë nuk do të bëj fjalime apo premtime për ju, sepse kam mësuar se dashuria e shprehur me fjalë nuk është aq e mirë sa dashuria e treguar me vepra.” -Anonim-
Pse u japim kaq shumë rëndësi premtimeve?
Nuk ka dyshim se çdo marrëdhënie e fortë bazohet në besimin që keni tek personi tjetër. Nuk ka rëndësi lloji i marrëdhënies: nëse është partner apo mik, besimi mbetet pikënisja, thelbi dhe qëllimi i çdo lidhjeje që ekziston mes dy njerëzve. Dhe pikërisht për këtë arsye është e drejtë të mos harrohet se premtimet krijojnë një gjendje besimi tek të tjerët, ato mund të përcaktojnë ruajtjen ose përfundimin e një marrëdhënieje . Kjo është arsyeja pse, në mënyrë të pandërgjegjshme, ne priremi t’u japim shumë rëndësi dhe theks premtimeve.
Mësoni të kultivoni premtime
Për t’i mbajtur marrëdhëniet tona të gjalla dhe të shëndetshme për aq kohë sa të jetë e mundur, mund të kemi parasysh një sërë hapash që nuk janë shumë të vështira për t’u vëzhguar:
Para së gjithash, është e rëndësishme të kuptojmë se jo të gjitha premtimet janë brenda mundësive tona: duhet të jemi të vetëdijshëm për faktin se, sado e vështirë të besosh, ka premtime të pamundura. Kufizojeni veten të premtoni atë që jeni të sigurt se mund të realizoni dhe besoni vetëm premtimet që i konsideroni të realizueshme.
Së dyti, është gjithmonë mirë të ndalemi dhe të mendojmë për personin që po i premtojmë diçka. Si mendoni se do të ndihej ai nëse nuk mund ta përmbushnit premtimin tuaj? Si do të ndiheshit në vendin e tij?
Së fundi, mbani gjithmonë parasysh faktin se pas përmbushjes së një premtimi, ka shumë kufizime dhe nuk është shaka. T’i bësh një premtim dikujt është një çështje po aq serioze sa të zbatosh një marrëdhënie.
Po sikur të isha i juaji pa unaza apo marrëveshje? Po sikur të isha e jotja sepse e dua dhe sepse të dua? Po sikur të ishim bashkë për gjithë jetën në vend të martesës, nëse do të ishim të dashuruar dhe jo të kënaqur, të bashkuar dhe jo të lidhur? Po sikur ta donim njëri-tjetrin pa pse, pa justifikime dhe pa frikë? Po sikur të ishim e vërteta, realiteti dhe hëna?” – Brando
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
