Seksi, gënjeshtra dhe webi. Ka gjithçka në botën e vendeve të takimeve: ngacmimi, frika, mërzia. Megjithatë, kibernetistët sentimental janë gjithnjë e më shumë (dhe nuk ka mungesë të femrave) ka një arsye. Dhe, siç tregon protagonisti i një ditari të ri erotik, ka të bëjë me frikën e realitetit.
Kush mund të tregojë nëse historia e Riccardo Reas, galerist tridhjetë vjeçar milanez, është një prejardhje për nëntokën apo një pushtim i Parajsës?
Protagonisti i librit të Tommaso Agnesit “Ditari erotik i një kibernetisti” shkon pothuajse në mënyrë fetare në të gjitha stacionet e dashurisë në epokën e internetit (dhe medieve sociale).
“Isha 25 vjeç, Facebook dhe smartphones nuk ekzistonin”. “Isha 27 vjeç dhe Facebook u përhap si një epidemi”. “29 vjeç. Epoka e smartphone “. Pastaj e lë veten të kapur nga një 31-vjeçare me një klik.
A ka moral? Ndoshta jo, përkundrazi ka një deklaratë, e cila është iluzioni që na jep gjithnjë lidhjen.
“Dituria është kalimtare, vetmia është e kundërta e medaljes. Por ju nuk mund të përcaktoni nëse kjo është e gjitha e gabuar. Ushtria e kibernetistëve sentimentalë është e bollshme: 91 milionë njerëz në mbarë botën (sipas një sondazhi të Indeksit të Webit Botëror deri në vitin 2015) kërkojnë dashuri me prekje.
Ndërsa nga një Meetic i porositur në Cebr (Qendra për Ekonomi dhe Kërkime të Biznesit), duket se 17 për qind e zemrave të vetmuara në Itali kanë programe për takime. Dhe Tinder mbetet zgjedhja numër një për 40 milionë njerëz.
Të jesh një “dater single” ka të meta: kontakte mërzitshëme, madje edhe zhgënjyes “ghosting” ose dematerializimin e dikujt deri në një ditë para se të dukej shoku i shpirtit. Teknologjia përshpejton “fantazimin”: duke parë dikë që na injoron, por vazhdon të ndërveprojë me njerëz të tjerë, bëhet një çështje personale. Por ka rreziqe më të mëdha: maskiliteti, teprimet me seksizmi.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
