E dimë që dashuria nuk është kura për vetminë, por ndonjëherë nuk ka vuajtje më të keqe sesa të gjejmë dashurinë e jetës sonë dhe të ndjejmë papritur vetminë e indiferencës, distancës dhe ftohtësisë emocionale.
Ti je pranë meje, por nuk të ndjej. Vetmia në dashuri mund të jetë shkatërruese ; Është pothuajse si të perceptosh se ka një dritare të hapur nga e cila hyn i ftohti dhe, nga ana tjetër, pasioni, interesi, bashkëfajësia që më parë ndiznin përkëdheljet dhe buzëqeshjet shuhen. Pothuajse pa e ditur se si, kjo indiferencë pasohet nga armiqësi, qortime dhe vështrime të papritura që jo të kërkohen, por shmangen.
Nëse ka diçka që padyshim do të donim, është se e gjithë dashuria që i shprehim dikujt na u kthye me të njëjtin intensitet (aq sa jap, aq sa marr). Do të donim që gjithmonë të kishte një ekuilibër të përsosur dhe absolut në marrëdhëniet emocionale. Të duash dhe të të duan në të njëjtën mënyrë, me të njëjtën energji, formë dhe pasion. Megjithatë, secili prej nesh e bën në mënyrën e vet, me gjuhën e vet, me aftësi më të mira e më të këqija.
Megjithatë, pak përvoja priren të sjellin aq vuajtje sa ndjenja e indiferencës progresive të partnerit. Sado e habitshme të na duket, arsyeja për këtë nuk është gjithmonë për shkak të mungesës së dashurisë. Ndonjëherë, ky realitet është i gdhendur tek ai person i karakterizuar nga një paarritshmëri e dukshme emocionale , gjithashtu në aleksitimikë dhe tek ata që thjesht nuk e kuptojnë se dashuria është diçka më shumë se prania fizike. Dashuria e vërtetë kërkon veprim, emocion, lidhje dhe reciprocitet.
Vetmia në dashuri, një realitet shumë i zakonshëm
Thjesht fakti i të pasurit një partner nuk ofron mbrojtje kundër vetmisë. Ky fakt tregohet nga të dhënat e marra nga studimet mbi vetminë që publikohen çdo vit. Ne e dimë, për shembull, se vetmia është tashmë një epidemi në mesin e popullsisë së moshuar; Megjithatë, vitet e fundit po zbulojmë se si grupi më i ri e demonstron dukshëm këtë realitet.
Prandaj, është e rëndësishme të flasim për atë që ne e kuptojmë si “vetmi e ndjerë” . Domethënë, ai që shfaqet edhe pse personi ka një partner, familje ose një rrjet të gjerë social. Siç na tha Robert Weiss, psikolog social dhe ekspert në këtë fushë, ” vetmia është ajo që përjetojmë kur ndjejmë mungesën e diçkaje që na nevojitet”.
Po kështu, ishte ky autor që vendosi dallimin midis vetmisë sociale dhe emocionale. Kjo e fundit është ajo që lind mbi të gjitha në nivelin e një çifti, ku na mungon lidhja, përkushtimi dhe ato lëndë ushqyese emocionale që përbëjnë një lidhje të lumtur dhe të shëndetshme. Po kështu, deri jo shumë kohë më parë, i kushtohej pak vëmendje kësaj lloj vetmie; Megjithatë, nga një perspektivë klinike ne e dimë se këto situata gjenerojnë nivele të larta ankthi. Implikimet për shëndetin mendor dhe fizik janë të mëdha.
Vetmia në dashuri ka shumë fytyra
María Teresa Bazo, sociologe dhe eksperte për mirëqenien sociale dhe cilësinë e jetës, thekson se “është shumë e mundur që vetmia më e keqe të jetë ajo e përjetuar në shoqëri” (Bazo, 1989). E vërteta është se vetmia në dashuri mund të ndihet për vite, madje edhe dekada, pa u gjetur asnjë ilaç për këtë fakt të rëndë. Tani, është e rëndësishme që fillimisht të dimë se cilët faktorë ndërmjetësojnë këtë fakt pasi ato mund të jenë sa të ndryshme aq edhe të habitshme.
Para së gjithash, duhet të dimë se ka njerëz që fillojnë një marrëdhënie për të zbutur vetminë, frikën dhe zbrazëtinë e tyre. Ky është rasti i atyre burrave ose grave që vuajnë nga trauma ose që thjesht tregojnë vetëbesim të ulët. Në këto raste, ata rrallë do të ndihen të lumtur apo të përmbushur në atë marrëdhënie. Gjithmonë do të ndihen sikur u mungon ‘diçka’, ndjenja e vetmisë nuk ikën kurrë.
Nga ana tjetër, ka edhe nga ato profile me vështirësi serioze për të ndarë, për të folur për ndjenjat e tyre apo për të vlerësuar emocionalisht partnerin. Ata nuk e kuptojnë gjuhën e dashurisë; ose sepse nuk dinë, nuk munden ose nuk duan. Vetmia në dashuri mund të shfaqet edhe për shkak të peshës së rutinës. Ne tërhiqemi nga përditshmëria, presionet, puna dhe profesionet, duke harruar të kujdesemi dhe të ushqejmë gjënë më të rëndësishme: marrëdhënien emocionale. E fundit, por jo më pak e rëndësishme, është elementi më i zakonshëm: thyerja e zemrës.
Efektet e distancës emocionale
Kur shfaqet vetmia në dashuri dhe distanca emocionale, ne përjetojmë një sërë realitetesh psikologjike shumë të zakonshme. Stresi lind nga pasiguria, ankthi, frika për të mos qenë të dashur dhe, ndonjëherë, armiqësia. Mosmarrja e shpjegimeve ose pezullimi në një harresë ku nuk ndodh as ndarja dhe as ndonjë përpjekje për të zgjidhur situatën nuk gjeneron zhgënjim. Mund të lindin qortime, argumente dhe distanca të mëtejshme. E gjithë kjo ka një ndikim në punë dhe në pjesën tjetër të marrëdhënieve tona. Këto janë padyshim situata shumë delikate.
Çfarë duhet të bëjmë kur përjetojmë vetminë në marrëdhënien tonë?
Nëse ka një gjë që duhet të kuptojmë të gjithë, është se vetmia e shëndetshme është gjithmonë e preferueshme se vetmia e ndërtuar pranë dikujt tjetër. Ne e dimë se vetmia sociale ose fizike është e dhimbshme, por vetmia emocionale është më e thellë dhe më delikate sepse zhvlerëson dinjitetin dhe vetëvlerësimin. Ruajtja e këtij lloj marrëdhënieje, ku shtrihet humnera e ftohtësisë emocionale dhe skaji i indiferencës, nuk ka kuptim. Përballë këtyre realiteteve, ka vetëm dy mundësi: të gjesh problemin dhe ta zgjidhësh atë ose t’i japësh fund marrëdhënies. Në këto raste, një psikolog në çift do të jetë një ndihmë e madhe për të përballuar vështirësitë dhe për të gjetur përgjigjen më të mirë.
Sido që të jetë, le të jemi të qartë se vetmia në dashuri është më e zakonshme sesa mendojmë. Dhe kostoja, e madhe.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
