Kemi pak kohë për të folur, për t’u përqafuar… E lëre më nëse mund të gjejmë kohë për të parë në sytë e njëri-tjetrit. Dhe ndoshta nuk është vetëm çështje kohe.
Një studim i kohëve të fundit i botuar në New York Times thotë se shikimi në sytë e njëri-tjetrit për 4 minuta rresht pa parë kurrë larg mund t’i afrojë njerëzit emocionalisht. Ekipi i SoulPancake vendosi të eksperimentojë këtë teori me 6 çifte të dashuruara: disa sapo janë takuar dhe disa kanë qenë së bashku për 55 vjet. Shpesh duhet kaq pak për t’iu afruar dikujt, mjafton guximi për të parë në sytë e njëri-tjetrit!
Të shikosh një person në sy intensivisht është si të ulësh mbrojtjen dhe të depërtosh në shpirtin e personit që po shikon. Ajo mund të jetë shumë më intime se një përqafim apo një puthje dhe ndoshta për këtë arsye ne shpesh ikim nga shikimi, ne nuk mund ta mbajmë atë për më shumë se disa momente.
Përpiqu t’i kushtosh vëmendje. Kur flet me një person, a mund t’i shohësh në sy gjatë gjithë diskutimit, apo preferon të shikosh duart, tavanin apo diçka tjetër pas një kohe?
Sytë, siç e dimë, janë pasqyra e shpirtit dhe është e vështirë si të tregosh të vetën, ashtu edhe të duash të shohësh atë të të tjerëve. Në fakt, sytë nuk gënjejnë dhe vërtet zbulojnë veten, atë që po mendojmë, emocionet që po ndjejmë. Të mësuar të veshim maska të ndryshme në varësi të personit përballë nesh, gjendemi në vështirësi serioze për të mbështetur shikimin, zbuluesin e vërtetë të egos sonë. Ka nga ata që ia dalin mbanë me njerëzit më të afërt me ta, me ata që kanë pak për t’u fshehur dhe me ata që duan vërtet t’i njohin. Nuk ka njeri që nuk mund ta bëjë atë…
Shikimi në sytë e njëri-tjetrit është pjesë e gjuhës jo verbale, një mënyrë komunikimi me të cilën nuk jemi mësuar sepse është e vështirë për t’u kontrolluar: si mënyra jonë e të qeshurit ndaj një personi, shikimi i vetes zbulon edhe ndjenjat tona të vërteta. Shumicën e kohës, gjuha jonë jo verbale zbulon shumë më tepër se fjalët tona. Ajo shpesh zbulon të kundërtën e asaj që themi ose, përkundrazi, jep mesazhe më intensive dhe më të plota.
Fakti është se ne duhet të rifitojmë zotërimin e komunikimit jo verbal, ne duhet t’u japim hapësirë fjalëve vetëm kur ato janë të nevojshme dhe të jenë në gjendje të jetojnë dhe të emocionohen për komunikimin nëpërmjet trupit. Përpiquni të imagjinoni se sa intensiv dhe i thellë mund të jetë momenti kur dy të dashuruar shikojnë në sytë e njëri-tjetrit pa thënë asgjë: ata mund të jenë edhe në vendet më të zhurmshme por në atë moment të saktë janë vetëm ata të dy dhe ata komunikojnë emocionet, mendimet, përvojat.
K.M/ www.eticamente.net
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
