Njerëzit nuk arrijnë ta njohin xhelozinë e tyre sepse është një tipar kaq i padëshirueshëm shoqëror. Pavetëdija kolektive duket se pajtohet me një ide të qartë: xhelozia nuk i bën mirë askujt – as personit që e ndjen atë, as personit ndaj të cilit është drejtuar.
Xhelozia është e lidhur në mënyrë të pashmangshme me konceptin e pronësisë. Nuk është për t’u habitur, frika e humbjes së diçkaje lind vetëm kur e zotëroni atë, ose keni shpresën për ta zotëruar atë. Megjithatë, nëse do ta linim me kaq, sado logjike që të duket, do të kishim një këndvështrim shumë të kufizuar për xhelozinë dhe fuqinë motivuese që ka.
Njerëz xhelozë
Megjithëse xhelozia nuk ndihet vetëm nga njerëzit mediokër, shumica e njerëzve që ndihen xhelozë mendojnë se janë mediokër. Ky perceptim për veten i bën ata t’i bëjnë vetes pyetje therëse vazhdimisht: “Pse është ai me mua nëse nuk meritoj askënd aq të mirë sa ai?” “Sa do të zgjasë ky iluzion i quajtur dashuri?”
Nuk po përpiqemi të justifikojmë xhelozinë, por po propozojmë që ajo të mos jetë një tipar i izoluar i karakterit. Përkundrazi, është i lidhur me pjesët e tjera të enigmës që përbëjnë personalitetin e dikujt . Prandaj, të analizosh në mënyrë të izoluar xhelozinë ose njerëzit xhelozë është e njëjta gjë si të analizosh plagën, por të mos i bësh faktorët që e kanë shkaktuar atë ose që po e mbajnë hapur.
Xhelozia vjen nga ajo që imagjinoni
Ndonjëherë, ndjenja se dikush ju pëlqen mund të marrë një kthesë të gabuar. Le të themi se i besoni partnerit tuaj, por nëse shihni telefonin e tij të kthyer mbrapsht dhe ata janë jashtë shtëpisë, mund të ndjeni tundimin t’i kapni telefonin dhe ta shikoni atë. Nuk je dyshues, thjesht kërkon konfirmim, siç bën kur kthehesh kur del nga shtëpia për t’u siguruar që i ke fikur të gjitha dritat.
Kështu që ju shihni një mesazh që thotë “përqafime!” ose “kalofshi mirë!” nga dikush që nuk e njeh. Dhe një tjetër që thotë puthje dhe pastaj disa fjalë të dashura mirënjohjeje. Pra, atëherë fillojnë pyetjet dhe shqetësimi. E keni vënë veten në një udhëkryq të vështirë. Nga njëra anë, ju e dini që nuk mund t’i rrëfeni partnerit tuaj se po shikonit në telefonin e tij.
Duke iu rikthyer sjelljes suaj të spiunazhit, ju mendoni se më mirë të vdisni sesa të rrëfeni atë që keni bërë, dhe prandaj do t’ju duhet të filloni të gëlltisni dyshimet tuaja. Dyshime që nuk kanë të bëjnë me puthjen apo përqafimin, apo me ndonjë gjë që keni parë, por me atë që imagjinoni mund të ketë ndodhur. Që tani e tutje, nuk do të shikoni telefonin e tyre për t’i kontrolluar, por për të konfirmuar frikën tuaj më të keqe. Askush nuk tha se vuajtja ishte e këndshme…
Motivet e njerëzve xhelozë
Në shumicën e rasteve, personi që i krijon këto histori nuk do t’i ndajë ato dhe do t’i gëlltisë si helm. Në këtë mënyrë tragjike, e cila është portretizuar në disa komedi teatrale, është e lehtë të përfundoni duke u bërë rob i dyshimeve tuaja.
Nga ana tjetër, është një vijë e hollë që ndan xhelozinë e bazuar dhe të pabazuar. Askush nuk dëshiron të jetë i fundit që zbulon se partneri i tyre ka një të dashur tjetër, sepse e gjithë jeta juaj mund të jetë në rrezik. Gjithashtu, në letër është e lehtë të thuhet se nëse marrëdhënia duhet të përfundojë, ajo do të përfundojë njësoj, pavarësisht nëse ka një person të tretë apo jo. Por, siç thamë në fillim, ky është një mbi-intelektualizim i një ndjenje që është jashtëzakonisht komplekse dhe e fuqishme.
Sidoqoftë, është e rëndësishme të jeni të vetëdijshëm se kur hyn në mendimet dhe emocionet tuaja kur jeni duke u përfshirë në sjellje të caktuara. Në çdo rast, mbani mend se xhelozia ka të bëjë më shumë me atë që imagjinoni sesa informacionin që keni në të vërtetë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
