Si mund t’i mbështesim fëmijë të cilët janë të prirur të regjistrojnë ndjenjat dhe përvojat e tyre më thellë se të tjerët dhe që, si rrjedhim, e kanë më të vështirë t’u përshtaten tranzicioneve dhe sfidave të jetës?
1. Menaxhoni pritjet tuaja
Shumë prindër mendojnë se po bëjnë diçka të gabuar dhe po dështojnë sepse nuk mund të parandalojnë emocionet epike të fëmijëve të tyre. Ata bëjnë të gjitha gjërat “e duhura”: vërtetojnë emocionet dhe ofrojnë mjete qetësuese si frymëmarrja e thellë në bark dhe përqafimet. Jo vetëm që këto mjete nuk funksionojnë, në shumë raste, por edhe çdo gjë që ata provojnë duket se përshkallëzon, nuk e zvogëlon shqetësimin e fëmijëve të tyre. Këta prindër ndjehen si dështim total. Problemi është hendeku i pritjeve. Midis pritshmërive të tyre për fëmijën, i cili është një reaktor i madh, dhe aftësisë së fëmijës për të menaxhuar emocionet e tij, është një burim i madh zhgënjimi dhe dëshpërimi. Ata janë shumë më të pozicionuar për të qenë shkëmbi për të cilin fëmijët e tyre kanë nevojë në këto momente të trazuara
2. Shmangni minimizimin ose nxjerrjen e fëmijëve jashtë ndjenjave të tyre
Përpjekja për t’i larguar fëmijët nga ndjenjat e tyre nuk i bën ata të zhduken në mënyrë magjike. Në fakt, ato zakonisht përforcohen dhe kanë më shumë gjasa të “veprojnë”. Kur nëna e Caleb-it pesëvjeçar i thotë të mos jetë i trishtuar që do të dal për “date night”, se ai do të kalojë shumë mirë me kujdestaren, Karly, ai përgjigjet: “E urrej Karly! Unë do të bëhem aq i keq me të nëse ti del jashtë.” Kur shmangim ose minimizojmë ndjenjat e fëmijëve tanë, ne ndërhyjmë në këtë proces. Ne dërgojmë mesazhin se nuk ndjehemi rehat me emocionet e tyre të vështira dhe nuk duam të dëgjojmë për to. Kjo bën më pak gjasa që fëmijët të ndajnë ndjenjat e tyre me ne, duke i privuar ata nga një shans për t’i shprehur dhe për t’i zgjidhur ato.
3. Qëndroni të pranishëm duke i dhënë hapësirë fëmijës suaj
Kur fëmija juaj është në “zonën e kuqe”, truri i tij përmbytet dhe nuk është i hapur për përpunimin e informacionit. Kjo nuk është koha për të zgjidhur problemin ose për t’i dhënë një mësim fëmijës tuaj. Fëmija juaj ka nevojë që ju të jeni shkëmbi i tij, të qëndroni i qetë për të. Por ajo që shoh tek shumë prindër është përsëritja e frazave në vijat e “Ky është një moment i vështirë. Unë jam këtu me ju” pa pushim. Ndërsa kjo synon qartë të qetësojë fëmijën e tyre, në mënyrë paradoksale, shpesh rezulton në një rritje të disrregullimit. Përsëritja e një deklarate empatike nuk ju bën më empatik. Të pranosh shqetësimin e fëmijës dhe më pas te presësh i qetë derisa të kalojë stuhia është shpesh ajo që duhet në këto raste.
Përgatiti K.I / Burimi psychologytoday.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
