Nga dr. Michele Guandalini
Të flasësh për lirinë e shpirtit, për ligjshmërinë e pavarësisë së secilit shpirt nga çdo ngjarje, është diçka e mrekullueshme. Por nuk duket e mundur, sipas ligjit të Karmës.
Rregullat që rregullojnë Universin, ose ato të raportuara me ligjin e Karmës (nga Sanskrishtja Karma, që do të thotë veprim) me të drejtë pohojnë se çdo veprim korrespondon me një reagim. Çdo gjë që bëjmë, që lëvizim, gjeneron një reagim (stimul = përgjigje): nga kjo lind parimi shkak-pasojë.
Asgjë nuk ekziston në mënyrë të pavarur, por gjithçka është e lidhur. Asgjë nuk ndodh rastësisht. Sa herë që lëvizim edhe një element të vogël në hapësirë, kjo lëvizje do të prodhojë një reagim mbi ekuilibrin e “mjedisit”, të përcaktuar më parë.
Galileo Galilei tha se ne nuk mund të zgjedhim një lule pa hënën për ta vërejtur atë… Mjedisi asimilon ndryshon dhe gjeneron një ekuilibër të ri.
Asimilimi dhe akomodimi.
Sipas parimeve të raportuara nga shkenca e Shpirtit, kjo e fundit do të ishte e detyruar të shlyente borxhet karmike. Kjo do të thotë, që secili prej nesh duhet të shlyejë borxhin e shkaktuar nga veprimet pak a shumë të liga të ndërmarra në jetën e mëparshme. Koncepti i pastrimit të shpirtit – i mbështetur nga disiplinat dhe gjithashtu nga religjionet që mendojnë për rimishërimin – do të siguronte që ne të rimishërohemi nga jeta në jetë, në mënyrë që të pastrojmë shpirtin tonë përmes veprimeve që kthehen “të vjedhura”, dmth veprat e liga të bëra për qeniet e tjera të gjalla. Veprimet e bëra me faj.
Shpirti ynë fillimisht do të ndotet nga ligësia, padrejtësia, etj… dhe pastaj do të pastrohej gjithnjë e më shumë në jetën e mëvonshme. Kjo do të sjellë një vetëdije të tillë që është dëshira jonë për të përmirësuar veten duke përjetuar, për fat të keq, vuajtje. Ndryshim do të thotë të ndryshosh mënyrën e të vepruarit me të tjerët.
Folja e saktë dhe e duhur, në këtë kuptim, do të ishte: Dashuria. Të duash pa kushte. Dashuria vjen nga termi sanskrit Kama = për të tërhequr, tërhequr, dëshirë etj., që ka të njëjtën origjinë si fjala Karma. Ligji i tërheqjes, i njohur për një kohë të gjatë, do të thotë që nëse duam, tërheqim dashuri. Nëse urrejmë tërheqim urrejtje, etj. Por nëse duam ne jemi të dashur, nëse duam ne jemi të dëshiruar.
Nëse kjo është kështu, a mund të mendojmë se shpirti ynë është i lirë, që nuk ka zinxhirë të ndonjë natyre? Duket qartë se ajo është e lidhur me veprimin e trupit, pra me vetë trupin. Të paktën derisa të jetë plotësisht i pastër.
Atëherë, kur do të jetë plotësisht i lirë shpirti ynë? Vetëm kur të kemi shlyer borxhin. Për disa studiues, ne gjithashtu bartim në ADN borxhin karmik të të parëve tanë, jo vetëm të tonin. Shërimi i pemës familjare është i mundur përmes përdorimit të shumë disiplinave që ftojnë meditimin, shkathtësinë e psikikës, kontaktin me natyrën.
Të ndërgjegjësohemi për të shkurtërin tonë (nëse marrim parasysh përjetësinë e universit), por jetën e rëndësishme. Më lejoni të shtoj, që nëse jemi në harmoni me veten, trupi ynë përfiton gjithashtu prej tij. Për më tepër, njerëzit e afërt “ndjejnë” si jemi, thithin “ajrin” tonë dhe nga ana tjetër ndajnë emocionet që dhurojmë, që japim. Ne jemi të gjithë të lidhur dhe nuk e harrojmë kurrë këtë.
Në këtë drejtim, ne falënderojmë Shpirtin tonë që me kalimin e kohës sjell me vete peshën e gabimeve tona, papërgjegjësitë tona. Ai ka një detyrë të rëndë dhe ne mund ta ndihmojmë më mirë, por vetëm nëse duam të ndërgjegjësohemi për të. Të kesh respekt për veten dhe të tjerët është një veprim dashurie. Për veten tonë dhe për ata që ndajnë përvojën tokësore me ne.
Burimi / https://aprilamente.info/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
