Kam parë shumë njerëz që vuajnë nga dashuria, disa të dashuruar shumë dhe disa të tjerë më pak të dashur. Disa njerëz ndihen të refuzuar, të tjerët ndiejnë turp, frikë dhe akoma më keq, ndihen fajtorë sepse kanë dashur kaq shumë.
E gjithë kjo përzierje e ndjenjave dhe emocioneve i bën njerëzit të mbyllen pranë dashurisë dhe të mos e lënë veten të dashur. E vërteta është që ne jemi krijuar për tu lidhur me njëri-tjetrin dhe kjo duhet të jetë ajo që duhet të kuptojmë. Ka raste kur duhet të mirëpresim tjetrin dhe në të njëjtën kohë të vendosim kufij. Secili prej nesh e di se çfarë është me të vërtetë e mirë dhe çfarë është e keqe për ne.
Gjëja e rëndësishme është të jemi të vetëdijshëm se nuk kemi nevojë të mbajmë barrë në udhëtimet tona, prandaj e mbaj gjithmonë këtë fjali në mendje: “nëse nuk shtoni diçka të mirë, produktive, pozitive dhe më mbushni me lumturi dhe mirënjohje, ju nuk keni asnjë arsye për të qëndruar.”
Gjërat e mira le të mbeten në jetën tonë, deri në pikën që të na shndërrojnë në njerëz më të mirë, mirënjohës dhe bujar. Të gjithë kemi nevojë të duam dhe të jemi të dashur, sepse dashuria e vërtetë është e durueshme, e mirë, nuk mburret, nuk është krenare, nuk abuzon, nuk kërkon interesat e saj, nuk zemërohet lehtë, nuk strehon inate, nuk gëzohet për padrejtësi dhe gënjeshtra, por gëzohet për të vërtetën.
Burimi / https://italiafeed.com/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
