Të jesh më i miri në diçka nuk është gjithmonë aq pozitiv sa mendojnë njerëzit. Njerëzit që shkëlqejnë në diçka mund të përfundojnë duke u bërë objekt refuzimi, shakaje dhe madje abuzimi. Të gjithë njohim shembuj të fëmijëve që janë nxënës të shkëlqyer, por në vend që të admirohen për këtë, ata përfundojnë duke qenë viktima të ngacmimeve nga bashkëmoshatarët e tyre.
Të gjithë kemi parë se si njerëzit që arrijnë sukses të madh nuk mbështeten gjithmonë nga njerëzit përreth tyre. Ndonjëherë ato bëhen objekt zilie, e cila shprehet si kritikë ose përbuzje për atë që bëjnë. Ndonjëherë njerëzit e tjerë madje përfundojnë duke i përdorur ato për interesat e tyre.
Kur të jesh më i miri nënkupton më shumë detyrime
Pa dyshim, të jesh më i miri në diçka është një barrë. Ndërsa zotërimi i aftësive ose njohurive superiore kërkon përgjegjësi, është gjithashtu e vërtetë që shumë njerëz përfitojnë nga kjo për të imponuar barrë shtesë mbi njerëzit që dinë më shumë, mund të bëjnë më shumë ose duan më shumë.
Në fakt, disa njerëz që gjithmonë përpiqen të shkëlqejnë në çdo gjë, të cilët nuk e refuzojnë kurrë sfidën për ta bërë këtë, përfundojnë duke u ndjerë fajtorë nëse nuk u përgjigjen kërkesave të të tjerëve. Ata mësojnë të besojnë se duhet të kompensojnë mangësitë dhe kufizimet e njerëzve të tjerë, kështu që përfundojnë duke e ngarkuar veten me përgjegjësi dhe duke u bërë në mënyrë shkatërruese vetëkërkuese.
Ikja është të mësosh të vendosësh kufij. Çdo dhuratë është menduar për t’u ndarë, por të gjithë të tjerët janë përgjegjës për të kompensuar në një farë mënyre favoret që bëjnë ose ndihmën që japin. Le të shpresojmë që të qenit më i miri në diçka nuk sjell vetëm më shumë detyrime dhe përgjegjësi, por edhe kompensohet me mirënjohje dhe konsideratë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
