Një histori e bukur që vjen nga Spanja është ajo e librashitësit që ka vendosur të ofrojë një shërbim të ri për të moshuarit, për të lexuar libra me telefon. Në këto muaj kur ne ende mbajmë me vete izolimin e fortë të përjetuar gjatë bllokimeve për shkak të pandemisë që më së shumti preku të moshuarit, të cilët kanë qenë të izoluar nga gjithçka për një kohë të gjatë, madje edhe më shumë se pjesa tjetër e popullsisë.
Pa asnjë shans për të dalë nga shtëpia dhe për të biseduar, nisma e bukur vjen nga një librari spanjolle për t’i dhënë një moment të vogël lehtësimi të moshuarve, pikërisht përmes lëndës së parë të librarisë: leximit.
Të gjithë i duan historitë, në çdo moshë dhe nëse leximi bëhet koha për të ndarë, dëgjuar dhe biseduar, edhe një gjest që zakonisht bëhet në vetmi bëhet një mënyrë për të pasur kontakte me një person tjetër dhe për tu ndjerë më pak vetëm. Biblioteka Soto del Real ka vendosur të vërë në dispozicion një shërbim leximi telefonik për të dhënë mbështetje vetëm për të moshuarit.
Ky projekt i bukur i afërsisë shoqërore merr emrin “Biblioterapi për të moshuarit” dhe është një projekt që ka qenë aktiv për disa vjet në këtë bibliotekë, por në një formë tjetër. Në fakt zakonisht, në periudha normale, janë vullnetarët ata që shkojnë në shtëpitë e pleqve për të qëndruar me të moshuarit, lexojnë histori, përralla, të shoqëruara edhe me vegla muzikore.
Por pikërisht me përhapjen e Covid shërbimi është bërë edhe më i nevojshëm dhe është shndërruar nga real në virtual, në fakt me nevojën për të ruajtur distancën dhe kryerjen vullnetare në siguri, nuk ka qenë më e mundur të shkosh në shtëpitë e pensionit, por nga ana tjetër, vullnetarët nuk donin të braktisnin projektin në momentin e nevojës më të madhe, kur shumë të moshuar u detyruan të qëndronin në një shtëpi pleqsh, pa qenë në gjendje të merrnin vizita nga jashtë.
Kështu që ata menduan t’i jepnin një fytyrë të re Biblioterapisë, duke e bërë atë një shërbim telefonik javor, secili vullnetar lidhet me një të moshuar për atë që ai preferon të lexohet, bazuar në shijet e tij. Një herë në javë ka një seancë leximi virtuale prej të paktën 20 minutash, ku secili i moshuar ka vullnetarin e tij i cili mbetet gjithmonë i njëjtë, kështu që krijohet një marrëdhënie besimi mes të dyve dhe është kënaqësi të dëgjosh të njëjtin zë dhe person çdo javë.
Menaxheri i projektit quhet Juan Sobrino dhe ai është gjithashtu pronar i librarive, së bashku me të janë disa vullnetarë që e ndihmojnë atë me telefonata. Juan Sobrino tha për gazetën spanjolle El Pais: “Ne përdorim telefonin dhe librat për të luftuar izolimin shoqëror, derisa të kthehemi në leximin e drejtpërdrejt në shtëpitë e pleqve”.
Ndër përdoruesit që po përdorin shërbimin është Chus López, një zonjë 70-vjeçare e cila jeton në një shtëpi pensioni në Madrid. E intervistuar nga El País, ajo shpjegoi se asaj i pëlqen shumë ky shërbim dhe se ajo i tha vullnetarit të saj se i pëlqen librat e dashurisë, ajo i beson kritereve për zgjedhjen e bibliotekarit të saj që nuk e ka pasur kurrë deri më tani.
Padyshim të gjithë shpresojnë të kthehen së shpejti në leximet e drejtpërdrejta, të cilat japin më shumë emocione, ju lejojnë të qeshni dhe të bëni shaka me vullnetarët dhe gjithashtu të shijoni një pije së bashku pas leximit… dhe ne gjithashtu shpresojmë që ata të kthehen në normalitet sa më shpejt të jetë e mundur.
Burimi / https://librinovitaeultimeuscite.altervista.org/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
