Një studim i fundit tregon se standardet estetike, të cilat ndryshojnë me kalimin e kohës, nuk janë absolut elementi që kushtëzon fillimin e një marrëdhënie në çift.
Kush e di nëse Fjodor Dostojevski, në jetën e sotme, përballë një gogoli siç rezultoi epidemia aktuale koronavirus, do të kishte propozuar si zgjidhje atë që tregohet në aforizmin e tij të famshëm: “Bukuria do të shpëtojë botën”. Është e sigurt që sidomos me ardhjen e verës, pavarësisht të gjithë tsunamit që na ka goditur, burrat dhe gratë e gjejnë veten të bëjnë llogaritë me mitin e bukurisë së trupit dhe dinamikën e tij të joshjes. Dhe bukuria çiftëzohet në mënyrë të pashmangshme me idenë e përsosmërisë, e cila çon në mendimin e diçkaje që nuk mund të përmirësohet, sepse ajo ka arritur një nivel të patejkalueshëm të përsosmërisë.
Në realitet, ideja e përsosmërisë nuk është objektive, dhe veçanërisht kur bëhet fjalë për trupin femëror, jemi përballur me sistemin e konventave dhe vlerave shoqërore të një epoke të veçantë. Në fakt, me kalimin e kohës modeli i bukurisë ndryshon, duke u evoluar i ndikuar nga situata historike, nga moda, nga nevojat e njerëzve. Për shembull, në 100 vitet e fundit ideali i referencës për trupin e grave ka qenë jashtëzakonisht në ndryshim: nga beli i ngushtë, gjinjtë e hedhur dhe vithet e gjera të fillimit të viteve 1900, tek trupi androgjen, tek kthimi i shfaqjes së formave, tek trupat atletikë me një rikthim në fillim të këtij shekulli me forma të ekzagjeruara, në një radhitje ikonash të ndryshme çdo dhjetë vjet që kanë ndikuar gjeneratat e grave në aspektin e peshës, madhësisë, pamjes.
Por të vijmë në të tashmen: sipas standardeve aktuale estetike, për të treguar një trup tërheqës në plazh ndaj seksit të kundërt, ai duhet të jetë muskulor, ajo e hollë. Dhe ku e vendosim karantinën? Bllokimi na bëri që të gjithë të vishnim pak yndyrë, dhe me mbylljen e palestrave, muskujt nuk janë aq të tonifikuar dhe të skalitur sa do të donim.
Studimi i Universitetit Skocez të Shën Andrew
Një studim i fundit për fat të mirë fillon me një petull shpëtimi për burra dhe gra, të cilët, për kënaqësi, bëjnë gjithçka për format fizike, duke sakrifikuar veten në tryezë dhe duke djersitur këto ditë shtatë këmisha me forma të ndryshme të aktivitetit aerobik. Një studim i fundit nga Universiteti Skocez i Shën Andrew ka treguar se nuk është aq e vërtetë sa besohet se burrit i pëlqen gruaja e hollë dhe ajo i pëlqen mashkullit të gjitha bicepset dhe pectoralet (Focus.it). Në dashuri, pra, ligjet estetike ndikojnë tek ne, por deri në një pikë të caktuar, duke dëshmuar se përgjithësisht janë mbivlerësuar nga të dyja gjinitë.
146 burra dhe gra
Për të konkulduar studimin, kërkuesit regjistruan 146 burra dhe gra heteroseksualë nga 18 deri në 31 vjeç, të cilëve u ofroheshin modele interaktive të trupit 3D. Ata duhej të tregonin pamjen fizike ideale për veten e tyre, atë të partnerit për një lidhje të shkurtër dhe për një kohë më të gjatë; ajo që ata ende besonin, vlerësohej më shumë nga gjinia e kundërt në perspektivën e një marrëdhënie që kalon ose zgjat më shumë. Rezultatet ishin në shumë mënyra të papritura: burrat theksonin muskujt në preferencat e grave, dhe ata mbivlerësuan përpjekjen për hollim në trupin e femrës. Për më tepër, këto keqkuptime ishin më ekstreme në rastin e marrëdhënieve të shkurtra.
Sipas autorëve të studimit, këto të dhëna mund të ndihmojnë burrat dhe gratë që vuajnë nga vetëvlerësimi i ulët në një përpjekje për t’u korresponduar me çdo kusht modeleve të paarritshme të bukurisë të përcjella nga media, madje duke shkuar deri aty sa të vuajnë nga çrregullime serioze të të ngrënit. Si të thuash, duke nënvizuar Dostojevskin se, kur kërkimi i bukurisë bezdis, ka shumë më tepër se sa shpëtim!
Përgatiti Orjona Tresa / Burimi: aleteia.org
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
