Pse një fjali apo një aforizëm i thjeshtë nga Jungu është kaq i dobishëm për rritjen tonë? Një fjali mund të përmbajë me fjalë të thjeshta një koncept ose një mendim të aftë në vetvete, për të ndërtuar një ide plot kuptime në të cilat secili prej nesh mund të identifikohet.
Çdo fjali e Jungut mund të bëhet një pikënisje për të reflektuar, për të vënë në praktikë mendimin që ajo dëshiron të shprehë dhe kështu të përmirësojë mënyrën tonë, jo vetëm të përpunimit të një koncepti, por edhe të të jetuarit.
Në këtë shkrim mund të gjeni një koleksion të pasur frazash, citatesh dhe aforizmash nga Carl Gustav Jung në lidhje me jetën e këtij personazhi të shkëlqyer që mund t’ju frymëzojnë thjesht me mesazhe speciale për të dashurit tuaj.
1) Është për të ardhur keq që marrim parasysh mësimet e jetës vetëm kur ato nuk na shërbejnë më.
2) Njohja e frikërave tona është mënyra më e mirë për t’u marrë me frikën e të tjerëve.
3) Humbja e fuqisë fitohet me qetësi.
4) Kush i shmanget gabimit, i shmanget jetës.
5) Jeta njerëzore është një eksperiment me një rezultat të pasigurt.
6) Për aq sa mund të dallojmë, qëllimi i vetëm i ekzistencës njerëzore është të ndezë një dritë në errësirën e qenies së thjeshtë.
7) Kemi nevojë për më shumë vetëdije për natyrën njerëzore, sepse i vetmi rrezik real që ekziston është vetë njeriu.
8) Në fund të ditës, faktori vendimtar është gjithmonë ndërgjegjja, e cila është e aftë të kuptojë manifestimet e pavetëdijshme dhe të marrë një pozicion para tyre.
9) Brenda nesh kemi një Hije: një tip shumë të keq, shumë të varfër, të cilin duhet ta pranojmë.
10) Si rregull, vendimet e mëdha të jetës njerëzore kanë të bëjnë më shumë me instinktet sesa me vullnetin e vetëdijshëm dhe arsyeshmërinë.
11) Problemi i dashurisë është një nga vuajtjet e mëdha të njerëzimit dhe askush nuk duhet të turpërohet duke paguar haraçin e saj.
12) Psikika jonë është e konstituuar në harmoni me strukturën e universit dhe ajo që ndodh në makrokozmos ndodh njësoj në skutat pafundësisht të vogla dhe më subjektive të shpirtit.
13) Nuk ka asgjë më të vështirë për të toleruar se vetja juaj.
14) Më trego një njeri të arsyeshëm dhe unë do ta shëroj atë për ty.
15) Nuk dimë asgjë për njeriun, shumë pak. Psikika e tij duhet të studiohet sepse ne jemi origjina e të gjitha të këqijave që ekzistojnë.
16) Detyra e parë e psikologut shkencor është të mbetet aderues i fakteve vitale të psikikës, t’i vëzhgojë këto fakte saktësisht, duke u hapur kështu atyre përvojave më të thella për të cilat ai nuk ka absolutisht njohuri.
17) Terapia e vërtetë konsiston në afrimin me hyjnoren; sa më shumë që dikush arrin përvojën e hyjnores, aq më shumë çlirohet nga mallkimi i patologjisë.
18) Të folurit shpesh është një mundim për mua dhe më duhen shumë ditë heshtje për t’u rikuperuar nga kotësia e fjalëve. Lavdërimi dhe predikimi i dritës është i padobishëm, nëse nuk ka askush që mund ta shohë atë. Në vend të kësaj, do të ishte e nevojshme t’i mësohej njeriut arti i të parit.
19) Yoga është hetimi më i vjetër që njeriu ka kryer ndonjëherë në trup dhe mendje.
20) Nëse ka diçka që dëshirojmë të ndryshojmë tek fëmija, së pari duhet ta shqyrtojmë mirë dhe të shohim nëse nuk ka diçka që në fakt do të duhej ta ndryshonim më mirë tek vetja.
21) Njeriu ka absolutisht nevojë për ide dhe besime të përgjithshme që i japin kuptim jetës së tij dhe që e lejojnë të identifikojë vendin e tij në univers.
22) Çdo gjë që na irriton tek të tjerët mund të na çojë të kuptojmë veten.
23) Çdo lloj varësie është e keqe, pa marrë parasysh nëse lënda narkotike është alkool, morfinë apo idealizëm.
24) Një gënjeshtër nuk do të kishte kuptim nëse dikujt e vërteta nuk do t’i dukej e rrezikshme.
25) Njeriu ka nevojë për vështirësi: janë të nevojshme për shëndetin.
26) Si rregull, vendimet e mëdha të jetës njerëzore kanë të bëjnë më shumë me instinktet sesa me vullnetin e vetëdijshëm dhe arsyetimin.
27) Mbijetoni nga ajo që merrni, por jetoni me atë që jepni.
Carl Gustav Jung (Kesswil, 26 korrik 1875 – Küsnacht, 6 qershor 1961) ishte psikiatër, psikoanalist dhe antropolog zviceran. Teknika dhe teoria e tij e rrjedhur psikanalitikisht quhet “psikologji analitike” ose, më e rrallë, “psikologji komplekse”. Fillimisht afër konceptimeve të Sigmund Freud, ai u largua prej tyre përfundimisht në vitin 1913, pas një procesi të diferencimit konceptual, i cili arriti kulmin me botimin në vitin 1912, të Libido: simbolet dhe transformimet.
Në këtë libër Carl Gustav Jung shpjegoi orientimin e tij, duke zgjeruar kërkimet analitike nga historia personale e individit në historinë e komunitetit njerëzor. E pavetëdijshmja nuk është më vetëm ajo individuale, por tek individi ekziston edhe një pavetëdije kolektive që shprehet në arketipet që Jung i quan imazhe origjinale. Arketipet janë përmbajtje të pavetëdijshme që veprojnë si prodhues dhe organizatorë të përfaqësimeve. Ato janë një lloj modeli, të pranishëm në një mënyrë të lindur në psikikën njerëzore.
Përgatiti Orjona Tresa / Burimi psicoadvisor.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
