Në fokus

June 5, 2020 | 8:04

Esmeralda Birçaj: Mos lejoni askënd t’ju kujtojë sa herë që i përshtatet

Më shqetësonin gjithnjë kalimtarët, aq shumë sa që gradualisht fillova të zhvilloja një alergji ndaj tyre.

Esmeralda Birçaj, eksperte e shëndetit mendor, Gjykata e Rrethit Vlore, Terapiste EMDR 1

Esmeralda Birçaj, eksperte e shëndetit mendor, Gjykata e Rrethit Vlore, Terapiste EMDR 1

Jo ata që janë në rrugë, në autobus apo kafene, ata janë indiferentë dhe ndonjëherë të dobishëm për t’i pyetur se ku bie një rrugë ose u kërkoni karrige dhe zjarr, nëse ju mbaron çakmaku.

Por deri atëherë, deri aty këta kalimtarë përshtaten në jetën time vetëm si të huaj, ato figura hije që harroj se i kam takuar dhe nuk më intereson nëse ndonjëherë do kem përsëri sukses në udhëtimin tim. Ata nuk kishin fytyrë ose emër.

Ata ishin thjeshtë ” Më falni, a mund t’ju pyes për diçka?”

Alergjia ime ka të bëjë me ata të tjerët, kalimtarët që kanë një fytyrë dhe një emër, të cilët kanë pjesët e tyre në mendimet dhe kujtimet tuaja, që nuk e dini pse erdhën ose për sa kohë do të ulen dhe ju keni ëndërruar marrëzisht në vend të një kafeje jashtë derës.

Ju nuk u kërkuat falje atyre  megjithëse ata ju detyrohen një, ju kurrë nuk i keni pyetur ata si e bëjnë këtë magji, të shfaqen sa herë që u përshtatet atyre dhe pastaj bëhen përsëri tym.

Por, pa marrë parasysh sa tym thithe, nuk gjetët përgjigje madje as ato që kërkuat.

Do të rishfaqeshin kur të vendosnin, kur do të donin të kërkonin diçka – ose më saktë thjesht ta merrnin atë, në mënyrë arbitrare dhe pa mundim pasi, në të vërtetë asnjëherë nuk u duk se bëre/tregove shumë rezistencë.

Është qesharake sa shpesh flasim dhe ankohemi për ata që marrin vetëm pa dhënë, pa u kujdesur, ata që mungojnë përgjithmonë me disa paraqitje të shpërndara vetëm për të mbushur boshllëqet e tyre dhe për të kënaqur interesin e tyre me çfarëdo, pa marrë parasysh sa e dëshironte.

Po kë po tallim? Ata nuk vodhën asgjë, nuk morën interesin tënd me forcë dhe as nuk të detyruan të japësh hapësirë, kohë dhe emocion. I kishe ato – dhe je me fat që mundesh dhe akoma ndihesh në sezonin më të ndjerë – dhe ke dashur t’i dhurosh diku. Ju e dinit se vetëm kur ndajnë, ia vlen, dhe pa marrë parasysh sa e vështirë është të përpiqeni të bindni veten se jeni mashtruar, nuk keni qenë kurrë idiot, thjesht insistoni të besoni në romancë dhe dashuri.

14Dhe askush nuk ju tha të ndryshoni veten sepse ata rreth jush papritmas u bënë ‘vjeturina’. Me siguri receta për lumturinë tuaj nuk është të ndaloni së dhuruari, të ndaleni së dashuruari ose të keni frikë të pranoni atë që ndjeni. Shkuam nga egoistët frikacakë që shikojnë vetëm partin/festën e tyre, hyjnë në shpirtrat e pastër me duar të ndyra dhe pasi i përziejnë marrin më të mirën që munden dhe e bëjnë atë lehtë.

Mos u bëni si të tjerët, mos filloni të lëndoni në emër të plagëve që ju hapën paraardhësit tuaj, por më në fund mësoni të filtroni. Filtro njerëzit, qëllimet dhe ndjenjat. Të dallosh të sinqertët nga gjigantët, t’u mbyllësh veshët fjalëve të mëdha që kurrë nuk synojnë të veprojnë.

Ji aty për ata pak, ata pak që kujdesen për ty dhe nuk të lënë të dyshosh, të cilët nuk të thonë thjesht mirëmëngjes, por sigurohen që të ta rregullojnë atë, të cilët dëshirojnë të të shohin të buzëqeshur dhe shpesh janë shkaku për buzëqeshjet e tua më të ndritshme dhe për të qeshurën tënde më të fortë/e zhurmshme.

Të mësosh të mbyllësh dyert dhe telefonat dhe të hedhësh pas gurë të zinj nëse ke nevojë për përpjekje për të kujtuar se kur ishte hera e fundit që të bënë të ndjehesh i/e veçantë. Meriton të jesh përparësi dhe nëse nuk e trajton veten në atë mënyrë, mos prit që të tjerët ta bëjnë atë.

Ose gjithmonë ose kurrë, ose të gjitha ose asgjë, prani të përhershme ose mungesa vertikale. Ndjenja absolute dhe përgjigje të qarta. Kjo është ajo që ju meritoni, kjo është ajo që ju ofroni, kjo është gjithçka që duhet të pranoni. Çdo gjë më pak është humbje e pastër.

Mos harroni se pothuajse askush nuk ndërtoi asgjë të plotë dhe asnjë kalimtar nuk u bë shoqërues.

Dhe e vërteta është se ne të gjithë fshehin një bastard brenda nesh dhe mbase ata nuk janë bastardë kaq tragjikë ose ndoshta ju jeni vetë disi egoist. Sidoqoftë, ekziston një ndryshim i madh midis egoistit që thjesht largohet për të mbrojtur veten e tij nga ai që sakrifikon kohën, qëllimin dhe ndjenjën e tjetrit për mirëqenien e tij.

Të duash, të buzëqeshësh dhe ku dhe ku të hedhësh ndonjë shqelm në drejtim të atyre kalimtarëve të guximshëm, të bezdisshëm që nuk erdhën për të qëndruar, por për të marrë. Më në fund, nuk do të mbushni ndonjë bosh, ndaloni përpara se ata të arrijnë t’ju boshatisin!

 

© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.

MARKETINGU:
Agjente Marketingu:
Erinda Topi: 0688019400
E-mail: [email protected]

© Revista Psikologjia. Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.

To Top