Në fokus

May 14, 2020 | 8:03

Esmeralda Birçaj: Përqafoje nënën për aq sa ke akoma kohë. Ndërsa është akoma këtu…

Më lejoni t’ju them saktësisht se lotët që kam derdhur për dashuri të pakuptimta, për njerëzit që kanë luantur me mirësinë time kanë qenë përfundimisht pa arsye.

Esmeralda Birçaj, eksperte e shëndetit mendor, Gjykata e Rrethit Vlore, Terapiste EMDR 1

Esmeralda Birçaj, eksperte e shëndetit mendor, Gjykata e Rrethit Vlore, Terapiste EMDR 1

Kur provova dhimbjen për nënën time që e shihja të pafuqishme, shtrirë në shtratin e spitalit mosmirënjohës dhe që binte era vdekje.

Si një film, kalonin në mendjen time, të gjitha momentet kur  mohova interesimin e nënës që më priste të kalonim momente bashkë, ulur në një karrige, vetëm për të më parë që futesha në shtëpi dhe që  isha mirë…

Ironia në bisedat tona, kur e lëndoja duke i thënë të mos ndërhynte në jetën time, duke pretenduar se e dija se çfarë po bëja…

Se e dija…..!

Kur paditësit e mi që aspiruan u larguan në kërkim të një Penelope të re, vrapoja te nëna ime dhe qaja si një fëmijë i vogël.

Dhe ajo hapte krahët për mua dhe më përqafonte fort me dashuri dhe përzemërsi dhe qante më shumë se mua.

Dhe…., më kujtohet kur ajo kishte  dhimbje…!

Dhe unë që s’iu gjenda pranë por nxitoja sepse nuk më linin punët.

Ndoshta, sepse mendoja që nëna ime do të ishte  gjithmonë atje…

Dhe bujarisht i dhashë indiferencën time. Sa turp! Turp që nuk e gjeja kohën të isha pranë saj, ta merrja më shpesh për një shëtitje. Shtyja fundjavat me sot dhe nesër…

Ajo linte gjithçka për mua, për të gjithë ne…, të na dëgjonte, këshillonte, të luante me ne…!

Foto ilustruese nga filmi "Mamma Mia! Here We Go Again" (2018) Amanda Seyfried, Meryl Streep

Foto ilustruese nga filmi “Mamma Mia! Here We Go Again” (2018) Amanda Seyfried, Meryl Streep

Nuk e harroj! Komanda e saj  ka qenë gjithmonë e pranishme edhe prapa skenave të jetës tonë të pavarur…

Është ajo që më dha frymën!

Dhe më vinte turp kur e shikoja me sy të paqartë nga të qarët në momentet e saj të fundit.

Nuk arrita ta gjeja gjallë, t’i mbaja dorën dhe t’i jepja një puthje apo përqafimin e lamtumirës….

I kërkoj falje edhe pse nëna e di. Ajo nuk dëshironte t’i kërkoje falje sepse nëse e pyesje thoshte se nuk lëndohej kurrë.

Ndaj kush e ka nënën të shkojë dhe t’i jepi një puthje dhe një ‘Të dua!’

Bëje tani që e keni mundësinë. Bëjeni këtë për hir të atyre si puna ime që, fatkeqësisht, nuk patëm sukses…

© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.

MARKETINGU:
Agjente Marketingu:
Erinda Topi: 0688019400
E-mail: [email protected]

© Revista Psikologjia. Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.

To Top