Narrativat tona të brendshme ose tregimet personale mund të na çojnë lehtësisht në një shteg të reaktivitetit: ne fillojmë të fajësojmë dhe të shajmë, dhe si rezultat, ne nuk jemi në gjendje të ecim përpara në dhembshuri, mirëkuptim dhe falje të vetvetes ose të të tjerëve. Ta themi thjesht: kur mbërthehemi, duke gërshetuar rrëfime, edhe pas një përleshjeje të thjeshtë në shtëpi ose punë, bëhet më e vështirë që të rikuperohesh.
Çfarë bëhet në rrugën e faljes?
Për të filluar procesin e faljes, ne duhet të përqafojmë të gjitha ndjenjat tona me dhembshuri dhe mirëkuptim. Kjo është arsyeja pse thuhet që falja është një punë e brendshme. Si mund të falim tjetrin nëse nuk jemi në gjendje të falim së pari veten? Shpesh thuhet se duhet t’i emërtojmë dhe pranojmë ndjenjat tona për t’i “zbutur” ato. Praktika e etiketimit të ndjenjave ndihmon në krijimin e hapësirës midis emocioneve dhe reagimeve, në mënyrë që të zgjidhni mënyrën se si dëshironi të përgjigjeni. Një praktikë e shkurtër që mund ta përfshini kur vëreni se keni ndjenja të mëdha është meditimi 10-minutësh për të punuar me emocionet e vështira.
Mendimet nuk janë fakte: Tregoni narrativën tuaj
Falja është vendimi për të çliruar veten nga fyerja personale dhe faji që na mban të lodhur në një cikël vuajtjesh. Dr. Fred Luskin thotë, “Ndërsa zemërimi dhe lëndimi janë të përshtatshëm, ata, ndryshe nga vera, nuk përmirësohen me moshën.”
Shpesh jemi më të gatshëm për të falur sesa për të menduar – thjesht sepse nuk mund të kemi qasje në mjete. Më poshtë janë dy praktika të ndërgjegjshme për vetë-falje.
- Shkruaj një letër faljeje.
Për këtë praktikë, ju ftoj të shkruani një letër faljeje për veten tuaj. Filloni duke shkruar në një copë letër: E dashur vete, unë të fal… Falni veten për të gjitha kohërat që nuk folët, që nuk u kujdesët mirë, që nuk i dhatë leje për të pushuar, që nuk keni mbajtur kufij të shëndetshëm, që nuk keni thënë Jo, etj.
- Krijoni një frazë të dashur.
Nëse po mundoheni të falni veten ose dikë tjetër, bëjeni atë përmes një fraze të dashur. Mund të krijoni një frazë që e ndjeni vërtetë. Për shembull: Unë jam një person i dashur dhe thellësisht dua më të mirën për të tjerët. E fal veten.
Falja ka shtresa
Me këto dy praktika mund të zbulojmë se falja ka shtresa.
Shtresa e parë e faljes është e brendshme: lënia e emocioneve dhe mendimeve, dhe dëshmimi i tyre me dashamirësi, në mënyrë që të mund t’i lejojmë ata të kalojnë.
Shtresa e dytë e faljes është e jashtme: duke u përqendruar në përvojën tonë të mirënjohjes në mësimet që mësojmë gjatë rrugës.
Shtresa e tretë e faljes është e brendshme dhe e jashtme: fillimi për të kultivuar dhembshuri ndaj vetes dhe ndaj atyre me të cilët kemi marrëdhënie të vështira.
Falja është një zgjedhje
Praktika e faljes ndonjëherë mund të ndjehet plotësisht kundërintuitive. Ne mendojmë se gjejmë forcë në zemërimin tonë. Por, mbajtja e zemërimit ose pakënaqësisë në të vërtetë kufizon mënyrën se si ne shfaqemi në të tashmen. Falja nuk do të thotë të harrosh, por të pranosh ankimin dhe ndjenjat që ai krijon, të pranosh që njerëzit nuk janë perfekt, të vendosësh kufijtë e duhur.
Falja është një zgjedhje, ajo ka një cilësi vendimmarrëse. Ne mund të fillojmë praktikën e faljes duke filluar me veten dhe duke parë se si motivimi për të falur ose jo mund të krijojë shtim ose zvogëlim të rezistencës në marrëdhëniet e dikujt.
Burimi / https://www.mindful.org/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
