Fëmija im ka frikë nga fëmijët e tjerë – çfarë mund të bëj? Jeni në këtë situatë dhe nuk dini si të veproni? Në këto raste, gjëja e parë që duhet bërë është të përpiqeni të identifikoni shkakun e frikës.
Fobitë specifike zakonisht shfaqen pas një ngjarjeje traumatike me objektin fobik (në këtë rast, fëmijët e tjerë) ose për arsye shumë të ndryshme. Është e rëndësishme të merret parasysh kjo dhe të kontrollohet nëse një ngjarje e tillë ka ndodhur. Një psikolog fëmijësh mund t’ju ndihmojë në këto raste.
Nga ana tjetër, frikërat janë mjaft të shpeshta në fëmijëri dhe shumë prej tyre janë zhvillimore, që do të thotë se ato zhduken spontanisht me zhvillimin e fëmijës. Sido që të jetë, ia vlen të dimë se çfarë mund të bëjmë për të ndihmuar fëmijët tanë.
Fëmija im ka frikë nga fëmijët e tjerë, si të sillem?
Nëse jeni të shqetësuar nga mendimi se fëmijët tuaj kanë frikë nga fëmijët e tjerë dhe dëshironi të filloni të bëni diçka për ta, ja disa ide për të kuptuar se çfarë po ndodh me ta. Sigurisht, ju rekomandojmë që të konsultoheni me një profesionist nëse simptomat kërcënojnë mirëqenien e fëmijës.
Vendosni ritme të pakërkueshme
Këmbëngulja që fëmijët tuaj të afrohen ose të luajnë me fëmijët e tjerë është gjëja e fundit që duhet bërë, veçanërisht në fillim. Është mirë t’i qaseni situatës në mënyrë progresive dhe të natyrshme, duke pasur parasysh se mund ta perceptojnë atë si një detyrim. Nga kjo rrjedh se është e rëndësishme të njohësh emocionet e tyre dhe të qëndrosh pranë tyre pa i gjykuar. Në vend të kësaj, përpiquni të zbuloni se çfarë fshihet pas frikës së tyre.
Identifikoni shkakun e frikës
Frika nga fëmijët e tjerë ka disa arsye. Kjo është arsyeja pse është e rëndësishme të kuptoni fëmijën, të bisedoni me të, ta vëzhgoni, të hipotezoni se çfarë po ndodh me të. I ka ndodhur gjithmonë? Kur filloi kjo frikë? A ndodh në të gjitha kontekstet apo vetëm me të huajt?
Për të kuptuar shkaqet e kësaj frike, këshillohet të kërkoni ndihmë profesionale, pra nga një psikolog fëmijësh. Pasi të jenë identifikuar shkaqet, do të jetë thelbësore të ndërhyhet në to. Në varësi të shkakut unë e di që ai do të zgjedhë një ndërhyrje në vend të një gjëje tjetër.
Le ta dijë se nuk është vetëm
Përballë situatës së frikshme, fëmija duhet të afrohet dalëngadalë më shumë me moshatarët e tij dhe mbi të gjitha, duke ditur që prindërit janë afër. Për shembull, nëse e shoqëroni në park dhe vëreni se ankthi e sulmon kur fëmijët e tjerë i afrohen, kujtojini se ai nuk është vetëm dhe se ju do të jeni pranë tij. Me kalimin e kohës, ju mund të largoheni duke e inkurajuar atë të përballet vetë me situatën.
Lërini t’i afrohen ngadalë dhe pa pushtuar hapësirën e tij
Përpiquni sa më shumë që të jetë e mundur t’i afroni në mënyrë progresive fëmijët e tjerë, duke u siguruar që qasja ndaj ndërveprimit të mos jetë invazive, sepse kjo vetëm sa do të rrisë frikën. Nëse është e nevojshme, bisedoni me fëmijët e tjerë dhe shpjegojuni atyre se është më mirë që ata të afrohen pa bërtitur. Sidomos nëse janë fëmijë shumë të vegjël, mund t’i inkurajoni të afrohen duke u ofruar për shembull një lodër. Por kurrë mos u afroni duke e përqafuar ose duke u përpjekur ta prekni. Është më mirë ta bëni gradualisht.
Qasja progresive (terapia e ekspozimit)
Përballë fobive specifike, si frika nga fëmijët e tjerë, terapia më efektive deri më sot është terapia e ekspozimit. Nëpërmjet tij, subjekti u afrohet në mënyrë progresive situatave të frikshme, në mënyrë që të mund t’i “përballojë” gjithnjë e më shumë dhe pa ankth. Ideja është që pak nga pak fëmija shkëputet nga stimuli i frikësues (në këtë rast fëmijët e tjerë) duke u përgjigjur përmes frikës dhe ankthit. Kjo teknikë e ndihmon fëmijën të kuptojë se frika e tij është joproporcionale, pasi rreziku është minimal.
Kur fëmija im ka frikë nga fëmijët e tjerë, ju duhet t’i jepni kohë
Gjatë përdorimit të terapisë së ekspozimit, fëmijës duhet t’i jepet kohë. Sidomos nëse frika lindi pas një përvoje traumatike me fëmijët e tjerë. Në përgjithësi, në këto raste është mirë t’i drejtoheni psikoterapisë. Është e nevojshme të tregohet durim, duke i dhënë mundësinë fëmijës të vëzhgojë dhe të vendosë se kur dhe si t’u afrohet të tjerëve. Një gjë është t’i japësh “shtytje” duke respektuar ritmet, tjetër gjë është ta detyrosh atë.
Burimi / https://lamenteemeravigliosa.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
