Në periudhën e rritjes, njeriut i duhet të bëjë shumë “eksperimente” për të ndërtuar besimin te vetja. Edhte pse fëmija është midis njerzve, ai është vetem. Jo gjithmonë i rrituri e kupton atë që kerkon fëmija apo që ndjen fëmija.
Nga Lira GJIKA, psikologe
Kështu fëmija përpiqet vetë se si ta zbutë ankthin e tij si i parritur që është. Një gjë shumë e mirë te fëmija është kur ai e artikulon atë që ndjen. Do të ishte mirë, që në këto raste I rrituri ti kerkohet të falur fëmijës, dhe ti shpjegonte se jo gjithmonë i rrituri e kupton ate që ndjen femija. Kjo mënyrë të sjelluri do të ndihmonte fëmjën të shmangte ndjenjën e turpit që ndjen frikë dhe do të nxitë edhe më shumë djalogun i rritur i parritur. Fëmia beson se i rrituri i di të gjitha dhe nuk ka nevojë që ai, fëmija, të flasë. Është e domosdoshme që ti tregohet dhe të insistohet, se po nuk i tregoi vetë shqetësimet e tij, nuk do të mund ta kuptojnë edhe pse janë të rritur. Gjithashtu, duhet ta sigurojnë se ata do të jenë me të sa herë që ai do të ketë nevojë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
