Në ditë të vështira ku frika përhapet sa më s’ka, përgjigjja me aktivitet fizik është arma më e mirë e gatshme për të mos u thyer nga ankthet.
Franco Arturi
Ish zv/redaktori i Gazzetta dello Sport
Për të shpëtuar nga manteli i plumbit që kanë veshur shumë prej nesh për disa ditë me emrin koronavirus, shkova të vrapoj. Por u ndala pothuajse menjëherë me një dyshim: do të jetë marrëzi ta bëj këtë gjë këto kohë?
Në të vërtetë jo: ishte ideja e duhur. Rifilloni dhe ju sa më shpejt që të jetë e mundur. Jua them me siguri të plotë edhe pas konsultimit me ekspertë. Niseni me një qëllim të mirë: vrapimi, ecja apo pedalimi në ajër të hapur është plotësisht i sigurt, edhe në lidhje me indikacionet se si duhet të veprojmë, që na vijnë nga autoritetet.
Le të vazhdojmë aktivitetet tona, veçanërisht ato aerobike, domethënë të buta dhe të zgjatura, pa shkuar tek telashet. Më shumë se sa nga epidemia, të mund frika: thjesht lexoni disa faqe të pavdekshme të murtajës Betrothed, për të kuptuar çdo fobi dhe shmangie nga Covid-19, individuale dhe kolektive.
Prandaj, është koka jonë që duhet të ekuilibrohet më shumë se gjithçka tjetër. Dhe nuk ekziston asnjë qetësues që funksionon, kur ke një praktikë të shëndetshme sportive. Endorfinat që çlirohen nga truri gjatë aktivitetit, veçanërisht ato aerobike, zvogëlojnë nivelin e stresit, dhe kthejnë optimizmin dhe pozitivitetin.
Gjëja e rëndësishme, nëse filloni nga e para ose rikuperoni pas një periudhe të gjatë pasiviteti, nuk është që të lodheni shumë nga entuziazmi, por alternoni vrapin me ritmin.
Klima është e butë: dilni një park, në kodra ose male për ata që munden, thyej qarkun vicioz të super alarmit të këtyre ditëve dhe hidhni një hap tjetër, bazuar në një rikuperim të vërtetë të kontaktit me trupin dhe mendimet. Nuk ka asgjë më të mirë se sa të dëgjoni frymëmarrjen tuaj për t’u ribashkuar me botën e vërtetë, saktësisht ato që na duhen më shumë në këto momente.
Pjesa emocionale e trurit tonë takohet me atë racionale: efekti i dobishëm zinxhir që sjell aktiviteti fizik është i jashtëzakonshëm, për shembull në qetësinë e menjëhershme gjatë gjumit.
Siç ndodh shpesh, sporti është nënvlerësuar për ndikimin e tij të mirë shoqëror: nuk do të ishte keq që në dekalogjet e ndryshme antivirus, të cilat propozohen pothuajse kudo, të shfaqej dhe ftesa për të bërë aktivitete sportive në natyrë, larg mundësive të ngjitjes dhe afër situatave të mirëqenies.
Ajo që ka rëndësi është të lani sa më shpesh duart, mbase edhe më shumë. Nuk është thjesht një ngushëllim për të përsëritur se një moment krize hap derën për mundësi të reja.
Do ta kishim bërë me kënaqësi, më pak se sa nga ajo që po kalojmë, por kur ta hedhim pas krahëve epideminë, një numër i mirë njerëzish do të kenë filluar ta dashurojnë përsëri njëri-tjetrin me një sport të vogël “rruge”, dhe ky virus i çmendur do të ketë shërbyer për diçka.
Përgatiti Orjona Tresa / Burimi https://running.gazzetta.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
