“Gjyshe, si përballohet dhimbja?”
“Me duar e dashur. Nëse e bën me mendje, në vend që ta zbusësh dhimbjen, ajo forcohet edhe më shumë”.
“Me duart e tua gjyshe?”
“Po. Duart tona janë antenat e shpirtit tonë. Nëse i bëni të lëvizin duke qepur, gatuar, pikturuar, luajtur ose duke i zhytur në tokë, ju dërgoni sinjale shëruese në pjesën më të thellë tuajën. Dhe shpirti juaj qetësohet sepse po i kushtoni vëmendje. Kështu që ai nuk ka më nevojë t’ju dërgojë dhimbje për t’u vënë re.”
“A janë duart vërtet kaq të rëndësishme?”
“Po, vogëlushja ime. Mendoni për të sapolindurit: ata fillojnë të njohin botën falë prekjes së duarve të tyre të vogla. Nëse shikoni duart e të moshuarve, ata ju tregojnë më shumë për jetën e tyre se çdo pjesë tjetër e trupit. Çdo gjë që është e punuar me dorë thuhet se është bërë me zemër. Sepse në të vërtetë është: duart dhe zemra janë të lidhura. Masazhoterapistët e dinë mirë: kur prekin trupin e një personi tjetër me duar, krijojnë një lidhje të thellë. Pikërisht nga kjo lidhje vjen edhe shërimi. Mendoni për të dashuruarit: kur duart e tyre preken, ata bëjnë dashuri në mënyrën më sublime.”
“Duart e mia gjyshe, sa kohë ka që nuk i lëviz kështu?”
“Lëvizi e dashura ime, fillo të krijosh me to dhe gjithçka brenda teje do të lëvizë. Dhimbja nuk do të largohet. Por do të kthehet në kryeveprën më të bukur. Dhe nuk do të dëmtojë më. Sepse do të kesh arritur së qëndisuri thelbin e saj.”
Burimi Rrjet
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
