Një përgjigje e arsyeshme do të ishte se etiketimi është i nevojshëm për komunikim. Ne duhet t’i kategorizojmë njerëzit në grupe dhe të ndërtojmë marrëdhëniet tona me ta në përputhje me rrethanat.
Kjo na ndihmon të afrohemi dhe të lidhemi me njerëz që janë të ngjashëm me ne dhe në të njëjtën kohë të distancohemi nga njerëzit që nuk na përshtaten. Por përtej kësaj, ne shpesh vendosim etiketa pa qenë nevoja t’i vendosim njerëzit në një grup, gjë që i prek ata më shumë sesa mendojmë.
Etiketat janë jashtëzakonisht individuale.
Kur u vendosim etiketa njerëzve për t’i përshkruar ata, ne në të vërtetë po përshkruajmë vetëm perceptimin tonë për ata njerëz. Asnjëri prej nesh nuk është i imunizuar ndaj ndryshimeve. Çdo ditë, ne ndryshojmë pak nga pak. Ne rritemi, piqemi, bëjmë gabime dhe zhytemi në dëshpërim përpara se të ngrihemi përsëri. Në atë proces, siç jemi sot, nuk do të jemi më nesër, dhe pas një viti mund të jemi sërish të tillë. Kjo vlen si për karakteristikat e brendshme ashtu edhe për pamjen e jashtme. Mund të mos jemi në gjendje të shtojmë gjatësinë, por mund të humbim peshë, të shtojmë peshë dhe të përshtatemi. Ne as që mund të ndryshojmë karakterin tonë nga rrënja, por mund të veprojmë sipas sjelljes sonë. Nëse sot jemi të pamotivuar, dembelë apo të pasuksesshëm, nesër do të jemi këmbëngulës, të zellshëm dhe të suksesshëm. Pse atëherë duhet t’i përkufizojmë njerëzit me fjalë që përshkruajnë vetëm disa gjendje ose karakteristika aktuale? A kemi ndonjë përfitim real nga kjo?
Etiketat i vendosin njerëzit në kuti.
Etiketat përshkruajnë vetëm një pjesë të personit, e cila mund të jetë e menjëhershme, e tepërt e theksuar dhe subjektive. Kur u rrita, midis adoleshentëve kishte një ndarje normale të kremëve dhe rrokerëve. Ato përcaktojnë automatikisht se si visheni, çfarë muzike dëgjoni, ku rrini dhe nëse jeni i lezetshëm apo i huaj. Normalisht, nuk mund të shoqëroheni me askënd nga ana tjetër thjesht sepse i përkisni dy botëve të ndryshme. Këto supozime na pengojnë të njohim me të vërtetë personalitetin, dhe rrjedhimisht çojnë në paragjykime dhe pikëpamje të kufizuara.
Etiketa e vetme që duhet të pranojmë është emri ynë. Vetëm sepse jemi miq, nuk do të thotë se duhet të vishemi njësoj, vetëm pse je nënë nuk do të thotë do të biem dakord për fëmijët tanë. Ne mund të jemi një shoqëri e madhe me njerëz që janë disi të ndryshëm nga ne, që kanë një orientim tjetër seksual, mendime të ndryshme politike, i përkasin një feje tjetër ose komuniteti etnik, por jemi njerëz.
/Revista Psikologjia
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
