Mund ta shmangim njohjen e së vërtetës tonë, apo të të tjerëve, të një familjeje apo të ndonjë realiteti tjetër njerëzor, por e vërteta nuk pushon së ekzistuari dhe trokituri vazhdimisht në portat e zemrës, trupit dhe shpirtit.
Vjen një moment që nuk është më e mundur t’i rezistosh asaj që nuk është më autentike, dhe për pasojë pengon lidhjen e qenieve njerëzore me qenien tonë.
Sot, një djalë 21-vjeçar më tha se u rilind pas një periudhe depresioni dhe ndjehej i mbushur me energji krijuese, atë energji që ai nuk e kishte pasur deri para disa muajsh.
Çfarë ndodhi brenda pak muajsh?
Ai thjesht e vuri veten në gjurmët e vetes së tij të vërtetë dhe ndoqi rrugën e besnikërisë ndaj natyrës së tij, filloi të dalë si para një fushe gruri dhe lulëzonte si një bimë.
Ja pse është kaq e rëndësishme të kthehesh tek vetja! Dhe nuk është kurrë vonë ta bësh këtë hap!
Udhëtimi vazhdon…
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.