Çfarë ju bën të ndiheni keq? Shikoni mirë brenda vetes dhe do të shihni se ju dhemb kur nëna juaj nuk jua njohu vlerat, kur babai nuk jua vlerësoi aftësitë. Ju dhemb kur si fëmijë çdo gjë ishte e mirëqenë, kur të tjerët ishin gjithmonë më të mirë se ju dhe nëse fitonit nota të mira, ishte thjesht detyra juaj.
Ju dhemb kur nëna jote ishte protagoniste e çdo situate dhe ti qëndroje në cep, e ndrojtur, në siklet dhe e pasigurt. Kur babai ju hidhte një vështrim disi, sepse të qëndroje jashtë ishte mëkat, takimet me djem apriori quheshin gabime.
Të dhemb kur dëshiron të luash në vend që të kujdesesh për shtëpinë ose vëllain e vogël. Kur dëshironit të studionit, por askush nuk ju besoi ose ishte më mirë nëse shkonit të punonit për të kontribuar në ekonominë e shtëpisë. Kur emocionet tuaja u zhvleftësuan: “Nuk duhet të qani!”, ishte kulmi i mirëkuptimit.
Kur ishte faji yt, edhe nëse nuk ishte i tillë. Kur askush nuk e pa trishtimin dhe vetminë tënde. Ju që kishit një zemër plot dashuri, që do të kishit bërë gjithçka për t’i bërë prindërit tuaj të lumtur dhe prindërit tuaj bënë gjithçka për t’ju bërë të palumtur.
Jo, nuk ka asnjë faj, fajet e tua nuk ishin të vetëdijshme, për ta, dashuria ishin rrobat që ju jepnin, paratë, ushqimi, etj. Por ti thjesht doje të shikoheshe me sy të dashur, doje të të thoshin se ishe e mirë, se ata ishin krenarë për ty dhe në vend të kësaj asgjë. Vetëm shikime të qortueshme dhe qortim i vazhdueshëm, nëse jo me shuplaka dhe pantofla.
E vetme, ishe vetëm me nevojën tënde të pamasë për t’u dashur. Deri në humbjen e kontaktit me jetën, në pikën e hedhjes së vetvetes ndoshta në përvoja të gabuara. E vetme, ishe vetëm me urinë tënde të pamasë për dashuri. Fëmija që keni qenë nuk është më atje fizikisht por brenda po, është dimensioni juaj i të qenit.
Prandaj shkoni të shihni plagët e tij, shikoni nevojat e tij dhe ndaloni së trajtuari veten ashtu siç ju kanë trajtuar prindërit tuaj.
Ajo ende po kërkon dashuri nga ju, ndoshta përmes zemërimit, ushqimit ose zgjedhjeve të këqija. Por ajo varet nga ti. Zëvendësojini prindërit tuaj.
Hapeni zemrën tuaj dhe le të derdhet e gjithë ajo dashuri që prindërit tuaj ju kanë refuzuar, lini të gjithë atë dashuri që askush nuk e ka parë ose pranuar dhe të ta dhurojë ty.
Mbyllni rrethin në vetvete.
Duaje veten!
Tani, menjëherë, ndaloni të neglizhoni fëmijën tuaj të brendshëm.
Lëre të flasë, le të të tregojë sa ka vuajtur.
Kthejeni përmbys historinë tuaj dhe mirëpritni vuajtjet e saj.
Prindërit e tu ishin shumë të mbyllur në dhimbjen e tyre për t’ju dashur.
Por tani është detyra juaj ta bëni.
Flisni me të: ajo do të bëjë që të mbani mend ato situata ku nevojitet pranimi dhe dashuria për veten.
Gjithçka që ju lëndon është ajo që nuk doni të shihni në lidhje me prindërit tuaj për të mos i fajësuar ata.
Por nuk ka asnjë mënyrë tjetër përveç njohjes së gabimeve të tyre për të njohur të vërtetën tuaj.
Përgatiti Orjona Tresa / Burimi Metodo StudiAmo – D.ssa Lucia Goldoni
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
