Nga Drilona Shehaj Abazaj, psikologe
Kafshët janë të ndjeshme, inteligjente, perceptuese, gazmore dhe argëtuese. Ne u detyrohemi atyre një kujdes ashtu siç bëjmë me fëmijët.
Shpesh ne shtyhemi t’u japim prioritet dhe vëmendje më të madhe kafshëve pikërisht sepse i perceptojmë si të pambrojtur dhe të pafajshëm, duke i trajtuar si fëmijë gjatë gjithë jetës së tyre (ndoshta për shkak të madhësisë së tyre, të zvogëluar në krahasim me tonat, ndoshta për shkak të paaftësisë së tyre për të komunikuar qartë, ndryshe nga njerëzit.
Të paturit pjesëtar një kafshe në familje ka avantazhe domethënëse, sepse përveç të qenit një kafshë shoqëruese besnike, ato mbartin një dashuri të pakushtëzuar që vepron në shumë nivele mbi qenien njerëzore. Së pari, përmirëson vetëvlerësimin. Një kafshë shtëpiake nuk është gjykuese, fal gjithmonë dhe i pëlqen të kalojë kohë me pronarin e saj. Nuk cenon ndjeshmërinë e qenieve njerëzore. Ndërveprimi me një kafshë sjell një ndjenjë mirëqenieje, na bën të ndihemi pozitivë dhe kjo shkakton një konceptim më të mirë për veten, duke ushqyer vetëvlerësimin tonë, duke ulur stresin dhe duke rritur lumturinë.
Një përfitim tjetër i të pasurit një kafshë shtëpiake është se ai kontribuon në qëndrueshmërinë tonë emocionale.
Shumë njerëz i zgjedhin ata si partnerë bisede. Plus, kafshët shtëpiake jetojnë në këtë moment dhe mund të na mësojnë të jemi të ndërgjegjshëm. Për shkak të kësaj, pronarët e tyre kanë më pak gjasa të vuajnë nga ankthi dhe presioni. Dashuria për një kafshë shtëpiake, edhe nëse mund të duket oportuniste, është e fortë për pronarin e saj, ata e duan atë për atë që është dhe si është, sjelljet e tyre na bëjnë të ndihemi të qetë kur janë me ne.
Kafshët shtëpiake janë empatike, pra janë në gjendje të kuptojnë ndjenjat dhe emocionet dhe të jenë të dhembshur ndaj të tjerëve. Qentë, delfinët, primatët, elefantët, sipas hulumtimeve aktuale mund të përjetojnë një sërë emocionesh që zakonisht lidhen me njerëzit: frikë, dhembshuri, lumturi, respekt, gëzim, duke iu përgjigjur emocioneve njerëzore në një mënyrë të përshtatshme dhe empatike.
Kujdesi për një kafshë, siç u përmend, është një angazhim i vazhdueshëm. Do të thotë të ofrojmë prezencë dhe ndihmë për një qenie të gjallë që ka nevojë për ne për mbijetesën e saj. Prandaj është e nevojshme të arrihet vetëdija se është e nevojshme të planifikohen çdo dalje, kohë për ushqim, nevoja mjekësore. Në këtë kuptim, të kesh një kafshë shtëpiake, si p.sh. një qen, ndihmon edhe në përmirësimin e stilit të jetesës në drejtim të lëvizjes, hartimit të programeve dhe arritjes së qëllimeve; të tilla si pa marrë parasysh disponimin tonë, ne duhet të kujdesemi për kafshën tonë.
Megjithatë, është e rëndësishme të kihet parasysh se ashtu si njerëzit mund të kenë një lidhje jo të shëndetshme emocionale me njerëzit, kjo mund të ndodhë edhe me kafshët. Duke qenë një lidhje jofunksionale e lidhjes, kjo mund të ketë një ndikim emocional në shëndetin fizik dhe mendor.
Ka shumë raste të njerëzve që priren të distancohen nga marrëdhëniet shoqërore duke përdorur kafshën e tyre si justifikim derisa të izolohen nga njerëzit e tjerë. Le të kujtojmë se mungesa e lidhjeve sociale mund të çojë në depresion.
Si përfundim, mund të themi se marrëdhëniet tona me kafshët shtëpiake bazohen në lidhjen emocionale, dashurinë dhe shoqërinë, aq sa ato bëhen pjesë e pandashme e familjes sonë.
Prania e tyre është burim i përkushtimit të madh, por edhe i rehatisë dhe motivimit. Lidhja njeri-kafshë është një lidhje e dobishme reciproke. Njerëzit u ofrojnë kafshëve shtëpiake kujdes dhe dashuri, dhe ata ia kthejnë me dashuri dhe pranim të pakushtëzuar, duke na bërë të ndihemi mirë dhe duke kënaqur nevojat tona për vetëvlerësim.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
