Mbjellja, ujitja, krasitja, kujdesi dhe kontrolli janë të gjitha aktivitetet që përmbushin qëllimin edukativ të kopshteve të fëmijëve. Kujdesi mëson!
Hiqni celularët nga duart e fëmijëve tuaj dhe jepuni atyre mekanizmat natyrorë të krijimtarisë, kopshtet e fëmijëve mund të jenë shembuj të një mjeti që promovon rritjen e shëndetshme.
Teknologjia nuk është e keqe, e lëre më të keqen absolute!
Ajo përfaqëson një mjet komunikimi, me të cilin fëmijët duhet të mësohen dhe ndaj të cilëve ata duhet tëqasen; njohuritë teknologjike (përfshirë atë sociale) duhet të thellohen në një logjikë të kompetencave dhe shfrytëzimit të sistemeve që e karakterizojnë atë.
Web-i do t’i përkasë jetës së fëmijëve tanë, si për punë ashtu edhe në jetën e përditshme. Ne prindërit, së bashku me shkollën, duhet të kontribuojmë pozitivisht në edukimin në internet të të rinjve duke promovuar qasje racionale dhe të informuar në internet.
Sidoqoftë, kjo teknologji rrezikon të pushtojë sesa të rritet, domethënë nga një revolucion kulturor rrezikon të degradohet në një pushtim teknologjik të thjeshtë (pushtimi i zakoneve sesa pushtimi kulturor dhe dija). Ky zhvlerësim i mundshëm mund të varet nga fakti se teknologjia, siç është në dispozicion sot për fëmijët tanë, është bindëse dhe Addictive: fëmijët mësohen të jenë në rrjetë, me shpejtësinë e rrjetit dhe kështu dalin nga dinamika e kontaktit dhe bashkëveprimi fizik. Por nuk është faji i fëmijëve, është faji i ne të rriturve që ne nuk dimë si të propozojmë alternativa, që nuk arrijmë të kuptojmë kodet e komunikimit të të rinjve ose të përpiqemi të harxhojmë energjinë e ndarjes.
Rrjeti është i shpejtë! Ndonjëherë i rrituri e lexon si ndërhyrës, por ky nuk është problemi i tij, thjesht duhet të menaxhohen hapësira për veprim në rrjet dhe mënyrat me të cilat të rriturit dhe fëmijët qasen në të. Shpejtësia e rrjetit garanton gjerësinë e informacionit dhe përdorshmërinë e tyre të menjëhershme, megjithatë mund të përfaqësojë një distancë midis fëmijëve dhe botës reale.
Rrjeti jep menjëherë fryte, kopshtet e fëmijëve mund të duan një sezon për të prodhuar një lule të vetme!
Pse shpejtësia e rrjetit mund t’i largojë fëmijët nga bota reale? Përgjigja është e thjeshtë: teknologjia e informacionit përpunon imazhe, tinguj dhe informacione me një shpejtësi jashtëzakonisht të lartë se sa ajo reale. Fëmija që nuk është i vetëdijshëm për format e tjera të prodhimit jashtë rrjetit, rrezikon të mbetet i pakënaqur para ngadalësisë së botës fizike.
Thuhet se fëmijët midis moshës zero dhe dy nuk duhet të ekspozohen në televizion, pikërisht për shkak të shpejtësisë me të cilën televizioni lëshon dhe sintetizon impulse vizuale dhe dëgjimore; e njëjta gjë është e vërtetë edhe për një ekran PC, përpara një video-loje ose tableti. Një prind i mirë nuk duhet të shmangë që fëmija të dijë ngadalësinë dhe përparimin e ngadaltë të natyrës.
Ajo që ne po themi është që fëmijët kanë të drejtë të provojnë mjetin teknologjik, të kontaktojnë me të, ta manipulojnë atë, megjithatë ata kanë të njëjtën të drejtë në lidhje me njohjen e kohërave të ngadalta të natyrës.
“Kopshtet e fëmijëve” janë një intuitë pedagogjike e gjysmës së dytë të shekullit XIX, pavarësisht moshës ata ende kanë një vlerë të fortë ideale.
Ishte pedagogu gjerman Froebel që dëshironte të prezantonte kopshtet e fëmijëve në shkolla, një vend ku, duke u kujdesur për natyrën, fëmija mund të zhvillojë përgjegjësi, të realizojë konkretisht potencialin e tij krijues, të shohë gjërat të lulëzojnë ngadalë dhe të mësojë pritjen.
Në vitin 1800 epoka dixhitale ishte larg, megjithatë nevoja për kopshte për fëmijë mbijeton dhe është po aq e vërtetë sa atëherë.
Fëmijët e vitit 1869 (viti i themelimit të kopshtit të parë italian për fëmijë, të organizuar në Venecia) filluan të përfitojnë nga një koncept i edukimit që po rinovohej: kultura u hap për të gjithë, bota e dijes filloi të disponojë pozitivisht veten ndaj mikpritjes së talenteve dhe kultivimin e tyre pavarësisht nga origjina shoqërore, universitetet pushtuan hapësirat e lirisë. Mjafton të themi se Maria Montessori lindi në 1870 dhe u diplomua 26 vjet më vonë. Fëmijët e sotëm, në mënyrën e tyre, po përjetojnë një revolucion tjetër në të cilin arsimi ndryshon nga këndvështrimi i territorit dhe shpejtësisë: interneti i bën njohuritë e menjëhershme dhe transnacionale.
Ne prindërit kemi dy detyra themelore: të edukojmë fëmijët në përdorimin e vetëdijshëm të rrjetit dhe në të njëjtën kohë t’u japim fëmijëve tanë mundësinë që të mos humbasin marrëdhëniet me natyrën dhe me kohërat e botës.
Mund të duket si një banalitet i kushtueshëm por edhe kultivimi i një bime të vogël në ballkonin e shtëpisë, madje edhe më mirë kultivimi i fidanëve për përdorim ushqimi dhe akoma më mirë kultivimi i një kopshti të vogël perimesh, janë eksperimente që i referohen qëllimeve të kopshteve të fëmijëve: ato ndihmojnë zhvillimin emocional dhe intelektual të fëmijës.
Mbjellja, ujitja, krasitja, kujdesi dhe kontrollimi, janë të gjitha aktivitete që mbështesin marrëdhënien me vetveten e brendshme, shpjegojnë kohën, lodhjen, durimin dhe pritjen, ndihmojnë fëmijën t’i rezistojë zhgënjimeve të vogla të jetës, të marrë përsipër përgjegjësi të vogla dhe të rëndësishme, për të metabolizuar me durim veprimin e pritjes, shpenzimin e përpjekjeve dhe kohën për të arritur me këmbëngulje qëllimet.
Burimi / https://www.vitadamamma.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
