Mbajtja në të kaluarën nuk është produktive. Gjëja më e mirë është të marrësh mësimet e nxjerra për t’u përmirësuar në të tashmen dhe të projektosh veten në të ardhmen.
Ne priremi të përcaktojmë veten nga e kaluara jonë dhe të jemi të parashikueshëm për shkak të saj, por e kaluara nuk tregon gjithmonë shumë për atë që jemi. Shumë prej nesh mësojnë nga e kaluara dhe jetojnë më mirë në të tashmen. Kjo mund të pasqyrojë më saktë se kush jemi sot. Njerëzit nuk janë statikë dhe të pandryshueshëm. Krejt e kundërta: procesi i transformimit është një luftë e përditshme.
Nuk mund të ketë transformim pa komponentin e emocionit. Emocionet që përjetojmë janë motorët më të mëdhenj prapa sjelljeve tona. Fati ynë nuk mund të ndryshohet; përndryshe nuk do të ishte fat. Por një person mund të ndryshojë, sepse përndryshe nuk do të ishte më një person.
Qëllimet që ndjekim zbulojnë, në një pjesë të madhe, kush jemi ne. Arritja e qëllimeve tona nuk është aq e rëndësishme sa ajo që bëhemi kur jemi duke i ndjekur ato. Jemi në të tashmen. Pra, çfarë rëndësie ka kush ishim javën e kaluar nëse e dimë se kush jemi sot?
Vetëm 20% e trurit tonë është në momentin e tanishëm, është në të kaluarën tonë
Trurit tonë i pëlqen të shkojë nga e kaluara në të ardhmen dhe të kthehet përsëri pa u ndalur kurrë në të tashmen, madje as për të furnizuar me karburant. 40% e trurit të njeriut i është përkushtuar hamendësimeve dhe hipotezave që nuk do të realizohen kurrë. Një tjetër 40% është ankoruar në situata dhe konflikte në të kaluarën tonë, duke i lënë vetëm 20% asaj që ka vërtet rëndësi, kush jemi në këtë moment. E tashmja. Kjo është arsyeja pse është kaq e zakonshme të përshkruajmë veten duke u fokusuar në të kaluarën tonë. Disa kërkime sugjerojnë se e tashmja është një vend i pakapshëm për trurin, por ai mund të trajnohet. Të kesh qëllime dhe drejtime na bën më të lidhur me mjedisin tonë.
E kaluara na jep shumë informacion se si ishim dikur, por e tashmja na jep informacion se kush jemi. Por, për trurin tonë, është shumë më e lehtë të mbajmë informacione nga e kaluara. Në fund të fundit, ajo tashmë e ka përpunuar atë. Prandaj, shumë prej nesh e kanë të vështirë ta shohin veten ashtu siç jemi në të vërtetë, me atë imazh në mendjen tonë që është kaq i vjetruar me personin që jemi sot.
Sloganet si “ditët e mira” na tregojnë se si truri ynë i anon gjërat në të kaluarën. Truri rishpik kujtimet tona për t’i bërë ato më pozitive. Kujtesa merr fragmente të së tashmes dhe i fut në të kaluarën, në mënyrë që të përshtaten më mirë në botën në të cilën ndodhemi tani.
Nga vijmë është rastësia, por ku do të shkojmë është zgjedhja jonë
Ne të gjithë kemi një të kaluar, dhe ndonjëherë ajo e kaluar nuk është fryt i zgjedhjeve tona. Ndërsa rritemi, me kontrollin që kemi mbi jetën tonë, ne zgjedhim dhe formojmë qëndrimet dhe mënyrat e jetesës që i përshtaten më së miri shijeve dhe vlerave tona. Të dish se ku po shkojmë nënkupton që jemi rritur në vetëkontroll, gjykim dhe bujari (ose të paktën që jemi në gjendje ta bëjmë këtë).
Çdo zgjedhje ka një pasojë. Nëse nuk na pëlqen zgjedhja jonë dhe pasojat e saj, në vend që të kapemi pas së kaluarës në mendjen tonë, duhet të kërkojmë një zgjedhje të re dhe një pasojë të re. A është rruga që zgjedhim gjithmonë e duhura? Ka pasoja që ne nuk mund t’i dimë paraprakisht, por “drejtësia” qëndron në zgjedhjet tona.
Ne mund të zgjedhim të heqim qafe besimet që na kufizojnë dhe të ndërtojmë besime të tjera që e bëjnë jetën tonë më të mirë, më argëtuese, madje edhe më me fat. Vetëm fantazmat zhyten në të kaluarën, duke e përshkruar veten me jetën e tyre tashmë të zgjedhur, të jetuar dhe disi të mbyllur. Ne jemi ajo që kemi zgjedhur të jemi sot, jo ajo që kemi zgjedhur të jemi më parë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
