Në fokus

December 25, 2020 | 8:50

Kujtesa jonë largohet nga e kaluara, për t’iu afruar gjithnjë e më shumë të tashmes

Ka nga ata që janë të mirë në vendosjen e pjesëve së bashku, për të kujtuar, ka nga ata që e përdorin në mënyrë sporadike kujtesën historike dhe e përdorin atë me një pasion të madh. Kujtesa është si një lëng, kurrë statik, rrethana të reja jetësore, gjendje shpirtërore të përkohshme, frikë e vjetër ose dëshira të reja sulmohen në sipërfaqen e saj; gjithçka që na shqetëson në kujtesën tonë, e bën të kaluarën të plotësojë nevojat e së tashmes.

Dott.ssa J. Cannamela Psicologa e Psicoterapeuta

Dott.ssa J. Cannamela Psicologa e Psicoterapeuta

Edhe kur nuk duket qartë ajo vepron në avantazhin tonë, ose më saktë në avantazhin e dëshirave dhe frikës sonë, për të cilat shpesh nuk jemi të vetëdijshëm. E gjithë kjo e përzier së bashku ndryshon ngjyrën e kujtimeve tona, i bën ato më mirë ose më keq, i pasuron me detaje të reja, jo të pranishme në kujtimet e mëparshme. Mund të themi se, me kalimin e kohës, kujtesa largohet nga e kaluara e rrëfyesit për t’iu afruar gjithnjë e më shumë të tashmes.

Besimi se kujtesa afatgjatë është baza jonë e besueshme është me të vërtetë diçka e rreme, ka shumë pak kujtime që mbeten të gjalla, zakonisht këto janë ngjarje në të cilat janë mobilizuar emocione të forta, të një lumturie të madhe ose të mërzitjes apo zemërimit të madh. Në këtë rast, ngarkesa emocionale krijon një shenjë të pashlyeshme në kujtesë.

Të gjitha kujtimet e tjera që, së bashku, krijojnë historinë tonë në botë, shpesh ripunohen nga kujtesa jonë, na ndihmojnë të mbajmë një ndjenjë kohezive të vetvetes, na ndihmojnë të ndiejmë jetën tonë në përputhje me pjesën tjetër të historisë sonë të kaluar.

Duke pasur parasysh se qëndrueshmëria në historinë e secilit person nuk përfaqëson domosdoshmërisht një virtyt, revolucione të mëdha, devijime të papritura, ndryshime të paparashikuara mund të përfaqësojnë pjesë shumë pozitive, ndonjëherë të shpëtuara në jetën e shumë njerëzve, pozitive por jo domosdoshmërisht në përputhje me pjesën tjetër të historisë.

Të gjithë kemi një ide për jetën tonë, i themi vetes një histori, kemi një rol, ndonjëherë është ajo që kemi zgjedhur, herë të tjera e ndiejmë si shtypje, në të gjitha rastet kujtesa na ndihmon duke forcuar idetë, idetë e jetës sonë në botë.

Mund të ndodhë që ideja jonë për veten të mos na ndihmojë, se është më keq sesa ajo që të tjerët shohin, mund të themi “jo e vërtetë” duke përdorur mbiemrin real me masat e nevojshme paraprake, kjo mund të përfaqësojë një pengesë të rëndësishme në të ndjerit të kënaqur. Nga ana tjetër, ne mund të kemi një ide të patëmetë të frymëmarrjeve tona dhe në këtë rast, edhe nëse janë më pak të dukshme, do të na mungonte motivimi për të përmirësuar veten, për të përparuar, duke krijuar shqetësime në jetën dhe marrëdhëniet tona. Edhe në këto raste kujtesa jonë është miku ynë, nuk na kundërshton, funksionon në favor të teorive tona.

Krahasimi i kujtimeve tona, ideja që kemi për historinë tonë me ata që kanë burime për të na ndihmuar të kuptojmë ose me ata që kanë marrë pjesë në disa nga përvojat tona, mund të ndriçojë një pjesë të rëndësishme të kujtesës sonë, nuk është e lehtë për askënd të ketë një ide e qartë se kush ishte, cilat faza dhe vendime na çuan në të tashmen tonë, nga cilat opsione zgjedhim më lehtë dhe cilat shmangim apriori.

Përballja me veten mund të na japë një pamje të re për të vlerësuar perspektiva të ndryshme që nuk i kishim konsideruar dhe që mund të na habisin, duke na nxitur të ndryshojmë idenë që kemi për historinë tonë në botë.

© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.

MARKETINGU:
Agjente Marketingu:
Erinda Topi: 0688019400
E-mail: [email protected]

© Revista Psikologjia. Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.

To Top