Nga Anisa Xhani
-Çfarë tha ajo mo? Të blejmë Iliadën e Homerit?!
-Bën 30 mijë lekë. E kam blerë unë.
-Ç’ja fut kot! Bën 10 mijë lekë.
-Ehu, unë shtoj dhe pak dhe paguaj palestrën.
-Unë 10 mijë lekë prish në muaj.
-Mos gënje i prish për 1 javë!
-Mos ha sufllaqe dhe bli librin.
-Pse ça më jep libri mua? Më mirë ha sufllaqen…
Kjo ishte biseda mes një grupi djemsh, sapo dolën nga dyert e shkollës.
Mosleximi i librit, si shumë probleme nuk është vetëm shqiptar, edhe ky është problem global. Problem që ka lindur për 1001 arsye: TV, Interneti, kërkon kohë…
Nëse do të niseshim nga fotot që postohen në Facebook dhe Instagram me librin pranë, unë do bëja mirë që mos e nisja fare këtë shkrim, pasi ideja ime do të ishte e gabuar, sepse fotot janë dëshmi që flasin: Po, po lexohet! Mrekulli!
Por realiteti është kokëfortë në rezulatet e tij. Jo vetëm që nuk lexohet, por akoma më problematike është mënyra se si lexohet.
Hidhni sytë përreth. Tavolinat plot të rinj në kafene, duke vrarë kohën me “më tha-i thashë”, të përkulur mbi telefonat Smart, “shife si ka dalë, e ku ka dalë”, apo duke ju gëzuar videove me humorin banal.
Kultura digjitale na ka mbuluar më shpejt dhe më tërësisht se shumica prej nesh e kishin imagjinuar.
Ndoshta nuk ka pasur asnjëherë ndonjë Epokë të Artë të leximit mes adoleshentëve, por krahas oreksit të barkut duhet të ndërgjegjësohemi edhe për oreksin e trurit.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
