Mëngjesin e 7 tetorit, Amal Alabadla shtatzënë në muajin e tetë, u struk bashkë me të birin në shtrat, Mohamed 18-muajsh, kur befas u zgjuan nga një tingull i fortë. Hamasi kishte nisur sulmin e tij ndaj Izraelit. Në Khan Younis, Amal nuk e kishte idenë se çfarë po ndodhte. Ishte në ankth, e tmerruar.
Befas filloi të kishte hemoragji. I duhej të shkonte në spital, por burri i saj punonte jashtë Gazës, në Bregun Perëndimor të pushtuar. Pas një pritjeje prej tre orësh, taksisti i parë mundi ta merrte vetëm një pjesë të rrugës.
Kur Amal, arkitekte, shkoi në spital, iu dërgua menjëherë një prerje cezariane. Mohamed lindi në një botë të ndryshuar në mënyrë të pakthyeshme. Që atëherë nëna e tij ka qenë në një betejë të përditshme për të mbajtur gjallë atë dhe vëllain e tij dyvjeçar. Ashtu si me 90% të njerëzve në Gaza, Amal dhe familja e saj nuk kanë pasur një dietë të shëndetshme dhe të ekuilibruar prej muajsh. Ata përballen me mungesa të mëdha ushqimore. Në fillim të këtij muaji Organizata Botërore e Shëndetësisë tha se fëmijët po vdisnin nga uria në Gazën veriore pasi vizituan spitalet atje. Anu Nayaran, këshilltare e lartë e Unicef-it për ushqimin e fëmijëve në raste urgjente thotë se situata është shqetësuese. Amal arriti të ushqejë me gji Mohamedin vetëm për një muaj. Për shkak të mungesës së ujit të pastër, Unicef po dërgon formula të parapërziera për fëmijë në Gaza. Është më i sigurt për t’u përdorur, por më i vështirë për t’u transportuar në sasi të mëdha.
Luftimet në Khan Younis u intensifikuan në shkurt dhe zhurma nga shpërthimet ishte veçanërisht e vështirë për Mohamed. Ai ka epilepsi dhe bombardimet i përkeqësojnë krizat. Ilaçet e tij për epilepsinë kanë mbaruar dhe Amal nuk mund t’i gjejë askund. Familja ishte në një tendë në zonën bregdetare Al Mawasi, por fundjavën e kaluar zona u granatua dhe atyre iu desh të lëviznin përsëri. Rreth 24 mijë fëmijë kanë lindur që nga fillimi i kësaj lufte, sipas OBSH. E gjithë popullsia e Gazës po përballet me nivele krize të urisë, por rreziku është veçanërisht i madh për fëmijët e vegjël.
Al-Mawasi ishte caktuar si një “zonë humanitare” nga ushtria izraelite më herët gjatë luftës. Edhe ky organizim nuk do të zgjaste shumë. Kampi u sulmua dhe tenda pranë Amal u granatua, duke vrarë katër persona. “Është një mrekulli që jemi gjallë,” shkroi ajo. Ashtu si shumë qytetarë të tjerë të Gazës, ajo tani ka përdorur financimin në internet për t’u përpjekur të mbledhë mijëra dollarë që familjes së saj do t’i nevojiten për të paguar ndërmjetësit për të hyrë në listën e njerëzve të miratuar për t’u larguar nga Gaza për siguri në Egjipt.
Një mbrëmje Amal dërgoi fotografinë e fundit që kishte bërë nga jeta e saj para luftës, që daton natën e 6 tetorit.
© BBC
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
