Lumturia është themelore në perspektivën e një vetë-realizimi të plotë, madje edhe në një nivel profesional. Por a keni menduar ndonjëherë se është e mundur ta stërvitni atë? Trajnerja e punës Rovena Bronzi dhe trajneri Dario Ramerini kanë disa këshilla për këtë çështje.
Më ndodh shpesh të dëgjoj një këngë që thotë “a je i lumtur apo je bashkëpunëtor”. Pastaj, këtë mëngjes, hasa në fjalën greke “eudaimonia”.
Tema e lumturisë është veçanërisht komplekse sepse vetë lumturia është komplekse. Gjithashtu është e vështirë ta pranosh që je i lumtur. Të thuash fatkeqësi është shumë më e rehatshme: të gjithë janë pak të pakënaqur dhe nuk kërkon shumë për të lypur pak solidaritet. Një solidaritet kalimtar, plot pakënaqësi.
Është një botë që na dëshiron të pakënaqur, kjo, sepse një person i pakënaqur është më i lehtë për tu manipuluar. Pakënaqësia bëhet zili, zili inati dhe pakënaqësia ngre mure. Për këtë arsye edhe në punë ndodh që lumturia jo vetëm që nuk është një pasuri, por kundërshtohet hapur.
Sigurisht që nuk është një shoqëri që fton lumturinë tonë. Nëse qëllimi është kontrolli, një person i lumtur është një telash.
Eudaimony është fjalë për fjalë “të posedosh një demon të favorshëm brenda vetes”. Lumturia sipas Sokratit kërkon një përpjekje që synon realizimin e vetvetes: duke arritur në këtë kuptim ne mund t’u japim lumturi njerëzve përreth nesh. Pra, Eudaimony është një lumturi solide, e qëndrueshme, pikërisht sepse është e ndarë.
Gjithçka varet nga ne. Ne mund të përshtatemi dhe të qëndrojmë të sigurt. Ose ne mund të vendosim të nisemi dhe të përpiqemi të jemi të lumtur. Të gjithë bëjnë zgjedhjen e tyre legjitime, nga ana tjetër ngjitja është sfiduese. Megjithatë, pamja nga lart është tjetër gjë.
“Kjo është e gjitha lumturi, duket e thjeshtë: ju jeni të lumtur ose jeni bashkëpunëtor.”
Burimi / https://www.linkedin.com/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
