John Milton: “Vetmia është nganjëherë shoqëria më e mirë, dhe një mërgim i shkurtër e bën kthimin e ëmbël.”
Ka disa momente kur ndihemi vetëm, edhe nëse jemi të rrethuar nga njerëz. Të jesh me të tjerët nuk nënkupton lidhjen me ta. Për shembull, në një mbrëmje ku nuk përqendroheni në asgjë, jo vetëm që do të jeni të mërzitur por gjithashtu do të ndiheni të përjashtuar, të çuditshëm dhe të vetëm. Por herët a vonë mbrëmja do të përfundojë, dhe do të ktheheni në shtëpinë tuaj duke shpëtuar nga këto ndjesi të pakëndshme.
Problemi fillon kur njerëzit me të cilët ndërveprojmë çdo ditë, njerëzit që duhet të jenë emocionalisht të afërt me njëri-tjetrin, na bëjnë të ndihemi të vetëm. Nëse nuk e kuptojmë menjëherë këtë vetmi në shoqëri ose thjesht nuk dimë se si t’i japim fund kësaj gjendjeje, do të pushtohemi nga një zbrazëti e madhe dhe do të vuajmë plagë emocionale që janë të vështira për t’u shëruar.
Sinjalet që tregojnë se jemi vetëm, edhe nëse jemi në shoqëri
Ne tentojmë të mendojmë se sapo të gjejmë një partner ose pas fëmijës së parë, nuk do të ndihemi më vetëm. Për fat të keq, ky nuk është gjithmonë rasti. Lloji i marrëdhënieve që ne krijojmë dhe konfliktet që lindin me kalimin e kohës mund të konfirmojnë që, edhe nëse shoqërohemi, ndihemi të vetmuar dhe të keqkuptuar. Por ndonjëherë nuk kemi shumë kohë për të kuptuar se nga vjen ndjenja e boshllëkut dhe kalojnë vite para se të trajtojmë problemin. Në atë moment, bilanci ynë emocional do të përkeqësohet.
Lajm i mirë është se ju mund të parandaloni që situata të përkeqësohet, duke njohur thjesht shenjat që ne jemi të vetëm, edhe nëse kemi një person në anën tonë:
- Personi që duhet t’ju motivojë në projektet dhe idetë tuaja të reja, ju dekurajon dhe krijon pengesa.
- Personi që duhet të të mbështesë në kohë të vështira të fajëson për atë që po ndodh dhe i lan duart.
- Personi i cili duhet të ndajë interesat me ju vazhdimisht ju kritikon dhe nuk i merr parasysh shijet dhe nevojat tuaja.
- Personi që duhet të qëndrojë pranë jush nuk ju jep kohë cilësore, kështu që ju nuk ndiheni të kuptuar apo të dashur.
- Personi i cili duhet t’ju ndihmojë të rriteni dhe të përmirësoheni, ju bën të ndjeheni inferior.
Plagët emocionale që gjeneron vetmia shoqërohen me përvoja shumë negative që do të hapin plagë të thella emocionale. Në këto raste ka gjithashtu një ndjenjë të thellë të fajit. Pra, ngadalë, ky person do të ndihet gjithnjë e më i papërshtatshëm dhe i padenjë për dashuri, kështu që vetëvlerësimi i tij do të shkatërrohet. Nëse situata nuk zgjidhet me kohë, depresioni mund të shfaqet, pasi personi zhytet në një gjendje apatie dhe humb gëzimin e jetës.
Nga ana tjetër, ndonjëherë ky person përpiqet të bëjë gjithçka që është e mundur për të tërhequr vëmendjen e të tjerëve. Kështu, kërkimi për miratim mund të përfundojë duke e kthyer atë në një kukull në duart e tyre. Në këtë pikë, humori dhe vetëvlerësimi do të varet nga vëmendja, lavdërimi ose kritika e të tjerëve, gjë që do ta çojë atë në një slitë emocionale, e cila do të shkaktonte në fund çekuilibrime të mëdha.
Pse është kaq e vështirë të shkëpusësh marrëdhënien?
Vendimi për t’i dhënë fund një marrëdhënieje që me të vërtetë ju bën të ndiheni të vetmuar mund të bëhet shumë e komplikuar për disa faktorë.
Asgjë nuk është e zezë dhe e bardhë
Asgjë nuk është e zezë ose e bardhë në marrëdhëniet ndërpersonale. Kjo do të thotë që ndoshta ai person që na bën të ndihemi i vetëm sot, në një kohë tjetër ka qenë një burim gëzimi, mbështetjeje dhe kënaqësie. Këto kujtime na mbajnë të lidhur me të kaluarën, duke shmangur problemet e së tashmes.
Frika e largimit nga zona e rehatisë
Edhe nëse jemi të vetëdijshëm se nuk po kalojmë momentin tonë më të mirë, ne mund të jemi mësuar me këtë situatë dhe kemi gjetur një ekuilibër brenda dhe kemi frikë se vendimi ynë do t’i bëjë gjërat edhe më keq. Zakonet dhe rutinat janë faktorë shumë të fuqishëm që na mbajnë të lidhur me situata që na dëmtojnë.
Refuzimi i “humbjes”
Në shumë raste, kur vendosim t’i japim personit shansin e dytë, të tretë ose të katërt, ne po ia japim atë vetes. Disa njerëz, për shembull, besojnë se divorci do të thotë dështim dhe hezitojnë ta pranojnë atë, dhe të përpiqen të ringjallin një marrëdhënie që tashmë është e vdekur.
Gëzimi i shoqërisë së vetes është një dhuratë e jashtëzakonshme
Të braktisim një marrëdhënie në të cilën ndihemi të vetmuar, një marrëdhënie që, në vend që të plotësojë nevojat tona krijon probleme dhe mangësi, është një akt dashurie dhe, në shumë raste, edhe mbijetesë. Shqetësimi për bilancin tuaj psikologjik dhe dhënia e një shansi tjetër është me të vërtetë dhurata më e mirë që mund të merrni.
Tani ju nuk keni nevojë të shikoni për një person tjetër menjëherë për të mbushur boshllëkun, por duhet të mësoni të ndjeheni mirë me veten, dhe të bëni gjëra që ju pëlqejnë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
