Meteoropatia, kur dielli dhe shiu janë barometër i humorit

Nëse dielli shkëlqen, ne ndihemi të lumtur dhe plot energji, por kur qielli është gri dhe çadra bëhet thelbësore, është mirë që askush të mos na afrohet shumë, pasi ne jemi nervozë dhe melankolikë, të torturuar nga dhimbja e kokës dhe shqetësime të tjera që e bëjnë atë të pakalueshme. Me një fjalë ne jemi meteoropatikë, domethënë gjendja jonë shpirtërore ngrihet dhe ulet në varësi të presionit të jashtëm atmosferik. Pse ndodh kjo dhe pse u ndodh vetëm subjekteve të caktuara? Dhe mbi të gjitha, si ta lehtësojmë sëmundjen fizike dhe psikologjike që prek ata që vuajnë nga sëmundja e kohës

Çfarë është sëmundja e motit – Meteoropatia është një kompleks i sëmundjeve fizike dhe psikologjike që lidhen me ndryshimet e motit, stinës ose klimës. Është krejt normale të ndihemi pak melankolikë dhe me humor të keq kur bie shi, ndërsa rrezet e diellit na gëzojnë dhe na bëjnë më optimistë, pasi siç dihet rrezet e diellit kontribuojnë në procese të shumta biokimike brenda organizmave të gjallë, përfshirë rregullimin e humorit.

Trupi ynë është një lloj barometri natyror në gjendje të paralajmërojë ndryshimet në mot dy ditë para se të ndodhin, në veçanti mund të perceptojmë paraprakisht ndryshimet në temperaturë, lagështirë, shpejtësi të erës, presion atmosferik dhe reshje ( shi, stuhi dhe borë), pasi të gjitha këto fenomene prodhojnë turbulenca elektrike dhe jonizuese që mund të ndihen nga trupi. Ndryshimi, veçanërisht nëse është i papritur, vepron si një burim stresi ndaj të cilit disa njerëz reagojnë me një sërë shqetësimesh.

Meteoropatia në kuptimin e ngushtë manifestohet nga një sërë çrregullimesh fizike dhe mendore që përbëjnë një sindromë të vërtetë, me dhimbje koke, dhimbje të kyçeve dhe muskujve, dobësi, pagjumësi, djersitje, të përziera, marramendje, marrje fryme dhe madje edhe peshë në stomak.

Shkaqet e mundshme – Në realitet, nuk dihet me siguri pse dielli dhe shiu ndikojnë kaq fort në disa subjekte. Ndër shkaqet e mundshme, shkencëtarët supozojnë se në qendër të problemit qëndron sistemi autonom dhe disa gjëndra endokrine. Në fakt, një prodhim i tepruar ose i pasaktë i disa hormoneve do të varej prej tyre, përfshirë serotoninën, një ndërmjetës i rëndësishëm kimik i stresit, tiroksinës dhe katekolaminave, substanca që hyjnë në lojë edhe në periudhat e mbingarkesës. Nivelet e hormonit të stresit luhaten në varësi të periudhës së ditës (ato janë më të larta në mëngjes dhe më të ulëta në mbrëmje), por gjithashtu mund të ndryshojnë për shkak të ngjarjeve të jashtme klimatike, siç janë temperaturat e ulëta. Një faktor përcaktues duket të jetë sasia e dritës natyrore ndaj së cilës jemi të ekspozuar, kjo është arsyeja pse kur moti është i errët dhe i ftohtë rriten hormonet tona të stresit, ndërsa endorfina, kimikatet me veti analgjezike, të cilat na ndihmojnë të lehtësojmë dhimbjet, zvogëlohen.

Kush është më i ekspozuar – Përtej predispozicioneve individuale, ka disa grupe njerëzish që janë më të ndjeshëm ndaj ndryshimeve atmosferike. Zakonisht ata janë të moshuarit, por edhe fëmijët shumë të vegjël, ata që kanë tendencë për depresion, ata që kanë pësuar trauma në sistemin skeletor dhe muskulor, me zonat e prekura që papritmas bëhen më të ndjeshme dhe të dhimbshme. Veçanërisht të ekspozuar janë edhe njerëzit që vuajnë nga një sëmundje para-ekzistuese, simptomat e të cilave në kushte të caktuara klimatike theksohen dhe bëhen më të dukshme. Hipersensitiviteti ndaj motit mund të jetë gjithashtu kalimtar dhe të ndikojë tek ne në periudha të caktuara, për shembull kur i nënshtrohemi një stresi të rëndë.

Mjetet shëruese – Përtej rasteve që lidhen me një sëmundje të mëparshme, e cila është përgjegjësi e mjekut ose specialistit, meteoropatia gjeneron sëmundje të lehta të cilat janë të destinuara të zgjidhen vetë sapo kushtet e jashtme të stabilizohen. Në çdo rast, nuk ka ndonjë terapi specifike me ilaçe, përveç për të lehtësuar simptomat më të bezdisshme siç janë dhimbja e kokës ose pagjumësia. Ndihma mund të vijë nga hidroterapia, mjafton që kur bëjmë një dush, të kemi zakonin e alternimit të ujit të nxehtë dhe të freskët, për të përmirësuar sistemin tonë të termorregullimit.

Aktiviteti fizik i moderuar dhe i vazhdueshëm është gjithashtu i dobishëm, veçanërisht në natyrë, për të riekuilibruar funksionimin e sistemit nervor autonom, përgjegjës për çrregullimet. Vlen gjithashtu të përpiqesh të ekspozohesh sa më shumë që të jetë e mundur ndaj dritës natyrore, madje edhe në ditë me mot të keq, duke mbajtur perdet dhe grilat hapur sa më shumë që të jetë e mundur, si dhe të përmirësosh ndriçimin e brendshëm me llamba që sigurojnë dritë të ngrohtë, sa më të ngjashme me atë të Diellit.

Burimi / https://www.tgcom24.mediaset.it/

Artikuj të ngjashëm