Mund të na mungojë dikush, të ndiejmë nostalgji për gjithçka që kemi përjetuar me një person që e kemi dashur, mund të dëshirojmë që këto kujtime të përsëriten, të emocionohemi përsëri ose të vazhdojmë t’i bëjmë vetes një sërë pyetjesh: pse mbaroi? A mund të kishte shkuar ndryshe? Çfarë do të kishte ndodhur nëse..? Por kjo nostalgji nuk do të thotë domosdoshmërisht që ne duam që personi në fjalë të kthehet përsëri tek ne.
Mund të jetë e vështirë të të mungojë dikush, ndonjëherë kjo ndjenjë mund të shoqërohet edhe nga një dhembje e dhimbshme, sepse kujtojmë me nostalgji shumë nga ato që na kthehen në këtë udhëtim mendor në të kaluarën. Megjithatë, ekziston një arsye pse gjithçka mbaroi dhe mbajtja e distancës ndihmon për të shmangur tundimin për t’u kthyer pas, sepse thellë-thellë nuk duam ta bëjmë këtë.
Mund të na mungojë personi ose historia që kemi pasur, kjo e ndryshon shumë kuptimin e kujtesës. Ndonjëherë nuk do që personi të kthehet tek ti, thjesht do që historia të përsëritet, dhe kjo nuk është e thënë të ndodhë me të njëjtin person. Historia dhe ndjesitë që përjetuam mund të përsëriten pjesërisht, ndoshta këtë herë me një shoqërues të ri udhëtimi. Ka njerëz që shfaqen në jetën tonë për një kohë të kufizuar, na japin gjëra pozitive dhe negative, dhe aty mbaron rruga që kemi ndarë me ta. Kur na mungon dikush, është mirë të kujtojmë se historia ka dy anë, e jona do të vazhdojë të jetë aty dhe falë kësaj mund të vazhdojmë të shijojmë shijen e ëmbël të atyre momenteve që i bëjnë ata të veçantë.
Nuk do t’i kthejmë kurrë ata që kanë ikur, edhe nëse do të kthehen
Këtu bëhet e rëndësishme ndryshimi midis mungesës së personit apo kujtimeve. Kur historitë mbarojnë, nuk ka asgjë për të bërë, dhe edhe nëse duam ta përsërisim gjithçka me të njëjtin person, nuk do të jetë kurrë njësoj. Njerëzit piqen, rriten, zhvillohen dhe kjo është arsyeja pse ne nuk kthehemi kurrë në të njëjtën pikë. Të fillosh nga e para me dikë që e njohim tashmë, me të cilin kemi një të kaluar të përbashkët ose me dikë me të cilin përpiqemi të përsërisim momente të përjetuara tashmë në një periudhë tjetër do të thotë të fillosh nga një pikë tjetër, për këtë arsye mund të mos jetojmë ose të mos ndiejmë të njëjtat gjëra si më parë.
Kujtimet që kemi mbledhur, le t’i lëmë aty. Le ta shijojmë atë shije të mirë që na lanë, le të kthehen për ta ndjerë veten kur mbyllim sytë, le t’i lejojmë ndonjëherë sytë të na mbushen me lot kur mendojmë se ato momente nuk janë më aty, por le të ndihemi të lumtur që i kemi jetuar dhe sepse, në një farë mënyre, vazhdojmë t’i mbajmë brenda nesh. Secili prej nesh është kujtimi ynë dhe për këtë arsye duhet t’i jetojmë ato në këtë mënyrë. Kur na mungon dikush, le ta përjetojmë në këtë mënyrë. Por nëse na lëndojnë kur kthehen, atëherë le t’i lëmë aty, le të mos pretendojmë të kujtojmë ose të detyrojmë diçka që nuk është më aty. Ndoshta na mungon dikush, por nuk duam që ai të kthehet.
Mungesa e dikujt po na mbush momentet me kujtime
Sepse kjo është ajo që mungon, të jesh plot kujtime, momente, aventura, histori, të jesh plot jetë, por edhe me jetë të kaluar. Nuk do të ishte mirë të qëndroja në vend. Kemi të kaluarën tonë, gjëra që na mungojnë, por kemi shumë më tepër përpara nesh, për të vazhduar të mbushim kujtimet tona. Le t’i vëmë një pikë dhe ta kthejmë faqen nëse ky ishte vendimi ynë përtej nostalgjisë. Le të ndalojmë së qeni të mbushur me të kaluarën dhe të hapim sytë ndaj asaj që na pret. Njerëzit e së kaluarës do të mbeten aty, të ngulitur në kujtimet dhe emocionet tona, por njerëzit që presin të fillojnë të ecin me ne mezi presin që ne të hapim krahët.
Të jesh i guximshëm do të thotë gjithashtu të kesh përsëri besim, të vazhdosh të ndiesh mungesën, por edhe të guxosh të jetosh përvoja të reja, me njerëz të rinj, duke u dhënë të tjerëve mundësinë të mbushin boshllëqet që ndiejmë tani për shkak të mungesës së dikujt. Por mbi të gjitha, gjetja e njerëzve që na mbushin dhe që vazhdojnë të na japin gjëra të reja, që nuk na e fshijnë kujtesën, por që na japin mundësinë të krijojmë histori të reja.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
