Përgatiti Esmeralda Birçaj, eksperte e shëndetit mendor
Pra, me këtë shpikjen e gomarit që quhet ora, i shtyjmë orët dhe ditët sikur të jetë pesha jonë dhe…, është pesha jonë, sepse nuk jetojmë, e kuptoni? Vazhdojmë të shikojmë orën, le të shkojë kjo orë, le të shkojë kjo ditë, le të vijë e nesërmja, prap dreqi nga fillimi.
Ditën e ndamë në kufoma çastesh, në orë të vrara që do t’i varrosim brenda nesh, në shpellat e qenies, në shpellat ku lind liria e dëshirës dhe i dërrmojmë me gjithfarë muti e plehrash që na kalojnë si “vlera”, si “etikë”, si “kulturë”. Ne e kemi bërë trupin tonë një varrezë të madhe dëshirash dhe pritjesh të vrara, lëmë gjërat më të rëndësishme, më thelbësore, si të luajmë dhe të argëtohemi me njëri-tjetrin, të luajmë dhe të argëtohemi me fëmijët dhe kafshët, me lulet dhe pemët, të bëjmë dashuri, të shijojmë natyrën, bukuritë e dorës dhe shpirtit të njeriut, të futemi me butësi brenda vetes, të njohim veten dhe ata që kemi në krah… Gjithçka, gjithçka e lëmë për nesër që nuk do të vijë kurrë…
Vetëm kur vdekja godet një nga të dashurit tanë, Pra, me këtë shpikjen e gomarit që quhet ora, i shtyjmë orët dhe ditët sikur të jetë pesha jonë dhe…, është pesha jonë, sepse nuk jetojmë, e kuptoni? Vazhdojmë të shikojmë orën, le të shkojë kjo orë, le të shkojë kjo ditë, le të vijë e nesërmja, prap dreqi nga fillimi.
Ditën e ndamë në kufoma çastesh, në orë të vrara që do t’i varrosim brenda nesh, në shpellat e qenies, në shpellat ku lind liria e dëshirës dhe i dërrmojmë me gjithfarë muti e plehrash që na kalojnë si “vlera”, si “etikë”, si “kulturë”. Ne e kemi bërë trupin tonë një varrezë të madhe dëshirash dhe pritjesh të vrara, lëmë gjërat më të rëndësishme, më thelbësore, si të luajmë dhe të argëtohemi me njëri-tjetrin, të luajmë dhe të argëtohemi me fëmijët dhe kafshët, me lulet dhe pemët, të bëjmë dashuri, të shijojmë natyrën, bukuritë e dorës dhe shpirtit të njeriut, të futemi me butësi brenda vetes, të njohim veten dhe ata që kemi në krah… Gjithçka, gjithçka e lëmë për nesër që nuk do të vijë kurrë…
Vetëm kur vdekja godet një nga të dashurit tanë, hidhërohemi, sepse zakonisht mendojmë se donim t’i thonim kaq shumë gjëra të rëndësishme, si për shembull sa shumë e donim, sa i rëndësishëm ishte ai për ne… Por e lamë për të nesërmen… Që të shkojmë, ku?
Pas lindjes së diellit, dielli perëndon dhe ne nuk shkojmë askund përveç vdekjes, dhe ne budadhenjtë, në vend që të qajmë për perëndimin e diellit që humbi një ditë tjetër të jetës sonë, gëzohemi.
E dini pse?
Sepse dita jonë është e ngarkuar me dhimbje, në vend që të jetë një aventurë, një konflikt me kufijtë e lirisë sonë…, sepse zakonisht mendojmë se donim t’i thonim kaq shumë gjëra të rëndësishme, si për shembull sa shumë e donim, sa i rëndësishëm ishte ai për ne… Por e lamë për të nesërmen… Që të shkojmë, ku?
Pas lindjes së diellit, dielli perëndon dhe ne nuk shkojmë askund përveç vdekjes, dhe ne budadhenjtë, në vend që të qajmë për perëndimin e diellit që humbi një ditë tjetër të jetës sonë, gëzohemi.
E dini pse?
Sepse dita jonë është e ngarkuar me dhimbje, në vend që të jetë një aventurë, një konflikt me kufijtë e lirisë sonë…
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
