Një nënë që nuk ishte në gjendje të puthte partnerin e saj për shkak të një fobie ndaj kafesë, më në fund ishte në gjendje ta kapërcente frikën e saj pas vetëm tre orësh terapi.
Becky Marks, një nënë nga dy nga Cornwall, u tha terapistëve Nik dhe Eva Speakman këtë mëngjes se si frika e saj e kafeinës ishte bërë aq e ashpër saqë po prekte marrëdhënien me familjen e saj.
“Unë nuk mund ta puth atë për shkak të saj. Kurrë”, tha ajo. “Unë nuk e kam puthur atë në buzë për gjashtë muaj. Unë kam provuar në të kaluarën [për të puthur fëmijët], por kjo vetëm më shkakton shumë ankth”.
Becky madje ndihej e paaftë për të puthur fëmijët e saj për shkak të frikërave të saj të ndotjes së kryqëzuar.
Speakman arriti në përfundimin se Becky po vuante nga një fobi dhe kontaminim ekstrem OCD, shkaktuar nga trauma e humbjes së vajzës së saj të parakohshme të moshës 16 vjeçare.
Një javë pasi ajo humbi fëmijën e saj në moshën 16 vjeçare, Becky tha se ajo shkoi tek një mjek për shkak të pikëllimit dhe ankthit.
“Gjithçka që mbaj mend është se mjeku tha se kafeina e shton më keq ankthin”, shtoi ajo.
Eva Speakman tha: “Ai i tha asaj të shmangte kafenë, por ajo disi e keqkuptoi dhe fajësoi kafenë për humbjen e fëmijës së saj”.
Ishte një sfidë e vështirë për Speakmans, duke thënë: ‘Për shkak se partneri i saj konsumon kafe, ajo nuk e kishte puthur atë për disa muaj. Dhe më keq akoma duke qenë se partneri puthte fëmijët, ajo nuk i kishte puthur fëmijët e saj për shumë muaj’.
Ajo shkaktoi probleme të mëtejshme për Beckyn, e cila ishte e shqetësuar nga shqetësimet e ndërthurura të kontaminimit.
“Sapo ajo i preku dhëmbët me dorën e saj, ajo mendonte se mund të kishte gjurmë të kafesë në dorën e saj dhe se dhëmbët e saj ishin tashmë të kontaminuar kështu që ajo nuk mund ta vendoste gjuhën e saj mbi dhëmbë ose të gëlltiste pështymën e saj në rast se ishte e ndotur”.
Kjo do të thoshte se gjatë sesionit të saj tre-orësh me Nik dhe Eva ajo duhej të linte dhomën për të nxjerrë pështymën që mblidhte në gojë, sepse ajo nuk mund ta gëlltiste atë.
Becky tha se kur ishte afër një filxhani kafeje: “Ndihem e shqetësuar. Brengosem se do të derdhet nëse prek lëkurën time. Ankth të lartë, sulm paniku’.
Çifti ishte në gjendje që përfundimisht të ndihmonte Beckyn që të kuptonte se nuk kishte asnjë arsye të vërtetë për fobinë e saj.
Nik konkludoi: ‘Po të mos ishte faji yt, nuk ishte as faji i kafeinës’.
Speakmans mendonin se Becky do të kishte nevojë për një sërë seancash të mëtejshme për të punuar shqetësimet e saj.
Por çuditërisht kur paraqitën një filxhan kafe para saj, Becky ishte në gjendje ta pinte dhe ta gëlltiste në fund të konsultimit të tyre të parë prej vetëm tre orësh.
Përgatiti: Brikela Daci | Burimi / dailymail.co.uk
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
