“Zhurmat e fëmijëve janë muzika e shtëpisë”. Për fat të keq, ne, këtë muzikë të jetës dhe vazhdimësisë nuk e durojmë dot. Kujtoni shprehjet: “pushoni se na shurdhuat”, “na nxorrën mendjen” dhe mund të vazhdoj duke rreshtuar shprehjet e bezdisë nga zërat e fëmijëve.
Kur do të vendosim ta braktisim këtë mënyrë sjelljeje, këtë mungesë të shijimit të zërave të fëmijëve dhe shmangien e shprehjeve etiketuese e besdisëse për fëmijët.
Kjo mënyrë të perceptuari të zërit dhe sjelljeve të fëmijëve si bezdi, na bën keq të dyja palëve. Fëmijëve ua vrasim fëmijërinë, ndërsa veten e fiksojmë në një gjendje mërzie e besdisje.
Të dyja këto gjëndje, janë shkaktare për zbehjen e kënaqësisë, për raporte problematike si me veten, me tjetrin, por edhe me njëri-tjetrin (prind-fëmijë) e deri te sëmundjet.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.