Paulo Freire ishte një arsimtar që kujdesej kryesisht për njerëzit më të varfër që nuk kishin qasje në arsim. Ai zhvilloi një sistem shumë efektiv të shkrim-leximit dhe një pedagogji të njohur botërisht. Pothuajse të gjithë mësuesit e njohin punën e Paulo Freire, pedagogut të shpresës. Idetë e tij shkuan përtej fushës së arsimit dhe u bënë baza për lëvizje të panumërta demokratike në të gjithë botën. Për Freire, arsimi ishte çështje jete, jo studimi.
Emri i tij i parë ishte Paulo Reglus Neves Freire. Ai lindi në Recife, në shtetin Pernambuco, një nga zonat më të varfra të Brazilit, më 19 shtator 1921. Babai i tij ishte një oficer i policisë ushtarake dhe nëna e tij një amvisë e përkushtuar që rriti fëmijët e saj sipas parimeve rreptësisht katolike.
“Askush nuk edukon askënd, askush nuk edukon veten e tij, burrat edukojnë veten së bashku me ndërmjetësimin e botës.” ~ Paulo Freire
Familja ishte e klasës së mesme, por disa herë kishte vështirësi ekonomike. Në moshën shkollore, Paulo Freire nuk ishte një student model. Më pas ai filloi të studionte për drejtësi, por iu desh të ndërpresë disa herë studimet për mungesë parash, megjithatë arriti të diplomohej në 1944.
Një karrierë në rritje
Në 1944, ai u martua me Elza María Oliveira, një mësuese e shkollës fillore që kishte një ndikim të madh në jetën e tij. Për një vit, Freire dha mësim Portugez në disa shkolla të mesme, ku filloi të inkurajojë studentët, prindërit dhe komunitetin për të vlerësuar në mënyrë kritike modelin arsimor.
Më vonë, në 1959, ai studioi letërsi dhe u diplomua për filozofi dhe histori të arsimit. Ai shumë shpejt filloi të bënte emër në botën e arsimit. Në vitin 1963, ai mori pjesë në Fushatën Kombëtare të Shkrim-leximit dhe mësoi 300 punëtorë rural të lexojnë dhe shkruajnë vetëm në një muaj e gjysmë. Shumë filluan ta shihnin atë si një agjitator politik.
Në vitin 1964, një grusht shteti ushtarak shpërtheu në Brazil. Paulo Freire u pa si një edukator përmbysës dhe u arrestua. Kjo bëri që ai të kërkonte azil politik nga ambasada Boliviane. Pastaj u strehua në Kili, ku bashkëpunoi me qeverinë e Eduardo Frei për çështje arsimore.
Paulo Freire në Harvard
Në 1968, Paulo Freire botoi librin e tij të parë, ‘Edukimi si një praktikë e lirisë’. Fama e tij u rrit dhe ai u ftua të jepte mësim në Universitetin e Harvardit. Në Shtetet e Bashkuara ai arriti të zhvillonte shumë tezat e tij pedagogjike. Puna e tij ‘Pedagogjia e të shtypurve’ e bëri atë të famshëm në të gjithë botën.
Paulo Freire mbrojti një arsim që nuk shërbente vetëm për të marrë njohuri. Sipas tij, arsimi gjithëpërfshirës përfshinte zhvillimin e kritereve dhe mjeteve që do të lejonin individët dhe popujt të punonin për çlirimin e tyre nga kushtet e shfrytëzimit në të cilat jetonin.
Dy mjetet e mëdha për të arritur këtë ishin kritika dhe dialogu. Ai gjithashtu mbrojti edukimin me të vërtetë demokratik, duke treguar se as shkenca dhe as vetë arsimi nuk ishin me të vërtetë neutrale. Ai gjithashtu zhvilloi një sistem shumë efektiv të shkrim-leximit.
Trashëgimia e Paulo Freire
Paulo Freire u kthye në Brazil në 1980 dhe u bë një nga themeluesit e Partisë së Punëtorëve (PT). Ai filloi të punojë në Universitetin Papnor Katolik të São Paulo dhe Universitetin e São Paulo. Këtu ai vazhdoi të promovojë idetë e tij mbi pedagogjinë kritike.
Ai ishte i bindur se të mësuarit nuk u transmetua, por u ndërtua, prandaj pjesëmarrja e nxënësit është thelbësore. Sipas mendimit të tij, bota nuk kishte nevojë për njerëz që përsërisnin ide, por krijues, ndërtues të mundësive të reja. Nga këndvështrimi i tij, arsimi duhej të nxisë krijimtarinë dhe të hapte rrugën për lirinë individuale dhe kolektive. Dituria nuk lind në vakum, por në mes të kushteve specifike, kështu që nuk është kurrë neutrale.
Një pedagog që ka lënë gjurmë
Në vitin 1986, gruaja e Paulo Freire vdiq papritur. Ai kishte pasur pesë fëmijë me të dhe kishte përjetuar aventura të mëdha nëpër botë. Pak kohë më vonë, Freire u martua me Ana María, një vajzë që kishte qenë studente e tij. Në 1989, ai u emërua Sekretar i Arsimit i São Paulo, shteti më i populluar në të gjithë Brazilin, i cili nga ana tjetër është një nga vendet më të populluara në botë. Ky rol e lejoi atë të shndërronte shumë nga idetë e tij në politikat shtetërore, duke përmirësuar shumë kushtet e mësuesve. Punimet e Paulo Freire janë përkthyer në 18 gjuhë. Rreth 20 universitete në të gjithë botën i kanë dhënë një diplomë nderi. Ai vdiq më 2 maj 1997 në Sao Paulo në moshën 75 vjeç. Jeta dhe vepra e tij kanë frymëzuar mijëra mësues në të gjithë botën.
Burimi / https://lamenteemeravigliosa.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
