Cyril Northcote Parkinson ishte një historian anglez i cili ka punuar shumë vite në Shërbimin Civil Britanik. Përvoja e akumuluar gjatë punës së tij lejoi që ai të botojë, në vitin 1957, një libër të quajtur “Ligji i Parkinsonit”. Në këtë traktat ai formuloi ligjin e tij të famshëm i cili, në të vërtetë, nuk është një, por i ndryshëm.
Parkinson pa me kujdes se si zhvillohej puna e shtetit. Nga baza e përvojës së tij të përditshme, ai arriti të identifikonte disa modele që i lejonin atij të postulonte parimet e tij themelore. Ligji i Parkinsonit mund të përmblidhet në tre postulate themelore:
- “Puna zgjerohet për të zënë të gjithë kohën në dispozicion”
- “Shpenzimet rriten derisa të arrihet fitimi”
- “Koha e dedikuar për çdo temë në axhendë është në përpjesëtim proporcional me rëndësinë e saj”
Nga formulimi i tij, njohësit e temës e kanë verifikuar vazhdimisht vlefshmërinë e ligjit të Parkinsonit. Në të njëjtën mënyrë, ai ka shërbyer si një udhërrëfyes për të menduar rreth metodave të reja të punës dhe menaxhimit të kohës, duke u fokusuar në efikasitetin.
Ligji i Parkinsonit dhe menaxhimi i kohës
Zbatimi kryesor i Ligjit të Parkinsonit lidhet me administrimin e kohës. Deklarata e parë thotë: “Puna zgjerohet për të zënë të gjithë kohën në dispozicion”. Kjo do të thotë që nëse keni një orë për të bërë një aktivitet, do të duhet një orë për ta bërë këtë. Megjithatë, nëse keni një muaj, do të duhet një muaj.
E vërteta është se çdo ditë ne dëshmojmë vlefshmërinë e këtij ligji. Për shembull, kur studentët kanë dy ose tre muaj për të dorëzuar një detyrë ata e përfundojnë atë 24 orë para datës së dorëzimit ose të fillojnë disa orë përpara afatit të caktuar dhe në atë hapësirë të shkurtër kohore gjithçka bëhet gati.
Ky parim lidhet me një postulë tjetër që Parkinson e quajti “Ligji i Dilacionit”. Ky ligj thotë se kur keni kohë, ju gjithmonë do të keni një tendencë për të shtyrë gjithçka që duhet të bëni. Pse ndodh? Thjesht sepse koha është një koncept tërësisht subjektiv. Kjo varet më shumë nga perceptimi ynë i brendshëm sesa nga kalimi i vërtetë i kohës.
Parkinson gjithashtu vuri në dukje se sa më shumë kohë që i kushtojmë kryerjes së një detyre, aq më komplekse bëhet dhe aq më e vështirë është ta përfundojmë. Nëse kemi perceptimin se kemi shumë kohë përpara, përqendrohemi më shumë në hollësitë dhe tentojmë të shmangemi, duke u përpjekur të merremi edhe me aspektet më të vogla të punës. Nga ana tjetër, nëse kemi pak kohë, shkojmë drejt e në temë pa e diskutuar shumë.
Një burokraci e keqe që të gjithë e bëjmë
Parkinson gjithashtu pa se faktorët më pak të rëndësishëm janë ato që përfundojnë duke zënë shumicën e kohës. Prandaj, postulati i tretë i tij “Koha e dedikuar për çdo temë në rendin e ditës është në përpjesëtim proporcional me rëndësinë e saj”.
Me sa duket, faktet relevante kërkojnë një qëndrim serioz dhe kërkojnë një fokus të saktë. Për këtë arsye, ne duhet t’i trajtojmë ato në mënyrë më efikase. Nga ana tjetër, faktet e parëndësishme i bëjnë të gjithë të marrin pjesë në të dhe të thonë gjithçka që kalon përmes tyre; për këtë arsye, më shumë kohë ka kaluar atje.
Ndonëse Ligji i Parkinsonit u postua pas vëzhgimit të burokracisë, e vërteta është se ajo mund të zbatohet pothuajse në të gjitha fushat. Jo vetëm që përfshin aspekte që lidhen me menaxhimin e kohës, por gjithashtu shtrihet në fusha të tjera të jetës, siç janë shpenzimet apo organizimi i hapësirave fizike.
Parkinson thotë se “Shpenzimet rriten derisa të arrihen të ardhurat”. Kjo do të thotë se pa marrë parasysh se sa fitoni, gjithmonë do të gjeni mënyrën për të qëndruar me minimumin dhe madje me disa borxhe. Një person mund të jetojë me të ardhura të caktuara pa asnjë problem. Nëse të ardhurat e tij rriten, ai nuk do të gëzojë më shumë para, por do të organizojë financat e tij për të mos lënë asgjë mënjanë.
Rezultati i këtyre modeleve të sjelljes është një paaftësi e madhe. Koha dhe paratë nuk na arrijnë kurrë. Megjithatë, nëse shohim nga afër, kjo është për shkak të mënyrës së gabuar në të cilën i administrojmë ato. Në fakt, artikulli që po lexoni është shkruar pas këshillës së Parkinsonit: ndani punën në nën-detyra dhe caktoni një afat kohor për t’i përfunduar ato. Rezultati: Kam mbaruar për gjysmën e kohës që zakonisht përdor. Çfarë mendoni ju? Dëshiron ta provosh?
Burimi / http://aprilamente.info
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
