Është shumë e zakonshme, për fat të keq, që shëndeti ynë emocional është kompromentuar që nga fëmijëria. Shpesh ne nuk jemi të vetëdijshëm për atë që na bllokon, çfarë na bën t’i kthejmë kokat tona apo çfarë na shkakton frikë. Në shumë prej këtyre rasteve, origjina është në atë që kemi mësuar si fëmijë, ato plagë që shkaktuan përvojat tona të para me botën dhe të cilat nuk mund të shëroheshin.
Plagët emocionale janë përvojat e dhimbshme të fëmijërisë që formojnë personalitetin tonë të rritur, cilët jemi dhe si do të merremi me vështirësitë. Ne duhet të bëhemi të vetëdijshëm për to dhe për këtë arsye të shmangim mbrojtjen e tyre, sa më shumë të shpresojmë t’i shërojmë aq më të thella bëhen. Frika e rilindjes së vuajtjes na ka detyruar të vëmë qindra maska që pengojnë lëvizjen tonë përmes jetës.
- Frika nga braktisja
Mungesa e përkrahjes është armiku më i keq i atyre që kanë përjetuar neglizhencë gjatë fëmijërisë së tyre. Imagjinoni sa e dhimbshme duhet të jetë që një fëmijë të ndiejë frikën e të qenit i vetëm, i izoluar dhe i pambrojtur përpara një bote që nuk e njeh.
- Frika nga refuzimi
Kjo plagë na pengon të pranojmë ndjenjat, mendimet dhe përvojat tona. Shfaqja e tij në fëmijëri është shkaktuar nga refuzimi i prindërve, anëtarëve të familjes ose kolegëve. Dhimbja e krijuar nga kjo plagë pengon një ndërtim të saktë të vetëvlerësimit të personit që vuan prej tij.
- Poshtërimi
Kjo plagë gjenerohet kur mendojmë se të tjerët nuk na pranojnë dhe na kritikojnë. Ne mund t’i krijojmë këto probleme tek fëmijët tanë duke u thënë atyre se janë të çuditshëm, të keq apo të rëndë, si dhe t’i transmetojnë problemet e tyre te të tjerët (gjë që për fat të keq është shumë e zakonshme). Kjo padyshim shkatërron vetëbesimin e fëmijës dhe prandaj pengon mundësinë e kultivimit të vetëbesimit të shëndetshëm.
- Padrejtësia
Ndjenja e padrejtësisë futet në lojë në shtëpitë ku kujdestarët kryesorë janë të ftohtë dhe autoritarë. Kërkesa e tepërt gjeneron ndjenjat e joefektivitetit dhe padobishmërisë, si në fëmijëri ashtu edhe në moshë madhore. Albert Einstein e përmblodhi shumë mirë frazën e tij të famshme “Ne të gjithë jemi gjeni”. Por nëse ju gjykoni një peshk për aftësinë e tij për të ngjitur një pemë, ju do të jetoni gjithë jetën tuaj duke besuar se ai është budalla.
- Ndjenjat e izolimit
Sepse kultura jonë beson fuqimisht që të gjitha nënat e duan dhe që amësia është instiktive. Një vajzë që rritet pa dashurinë e nënës së saj gabimisht beson se ajo është i vetmi fëmijë në planet që i ka munguar. Si rezultat ka shumë të ngjarë që ajo të ndihet e izoluar dhe e frikësuar, dhe ka të ngjarë të izolojë veten për shkak të turpit të thellë që ndjen.
Njohja është hapi i parë drejt rrugës së gjatë për shërimin e plagëve emocionale të fëmijërisë.
Burimi / emozionifeed.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
