Kur u martova me burrin tim, e dija se përzierja e familjeve tona nuk do të ishte e lehtë, por asgjë nuk mund të më përgatiste për sjelljen hakmarrëse të fëmijëve të tij. Më duket sikur nuk mund të bëj asgjë siç duhet në sytë e tyre dhe, sado që përpiqem, ata përsëri më përbuzin.
Unë jam 40 vjeç, burri im është 45 vjeç dhe ne jemi të martuar për dy vjet. Ai ka dy vajza nga martesa e tij e mëparshme të cilat janë 9 dhe 13 vjeç, dhe unë kam një djalë 12 vjeç. Prisja që ato të ishin të kujdesshëm ndaj meje në fillim, por gjërat nuk janë bërë më mirë dhe ato ende haptazi më urrejnë. Ato refuzojnë të hanë çdo gjë që kam gatuar, ulen pranë meje në tavolinë ose në divan dhe më referohen si “ajo” “ajo” – kurrë me emrin tim. Ato bërtasin dhe madje gënjejnë për mua. Javën e kaluar ata i thanë babait të tyre se do t’i godisja – gjë që nuk do ta bëja kurrë. Nuk di si ta rregullojë këtë problem jam shumë e shqetësuar.
Përgjigja e psikologëve: Rezistenca e tyre është e vështirë për ty dhe bashkëshortin tëndë, por nëse do ta kaloni këtë stuhi, mbani mend se fëmijët rriten dhe asgjë nuk mbetet e njëjtë. Bëni një bisedë të sinqertë me burrin tuaj dhe kërkoni që ai të fillojë të vendosë disa kufij të qartë me fëmijët. T’i thërrasësh dhe të ballafaqosh gënjeshtrat e tyre është hapi i parë që duhet të bëni. Shpjegojuani edhe një herë se ju nuk po zëvendësoni roli e askujt, ju nuk mund të jeni nëna e tyre, por një shoqe shumë e mirë që mund të kenë besim.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
