Ajo që po ndodh me mua është se pas shkurorëzimit nuk po arrij të fitoj emocionalisht paqen me veten. Kam tri vajza të mrekullueshme, një profesion dhe punë shumë të mirë, por megjithatë ndihem e mërzitur, pa motiv. Jeta më duket absolutisht e pakuptimtë dhe nuk kam vullnet për asgjë. Nuk po gjej ndonjë përgjigje që të dal nga kjo monotoni shpirtërore.
Përgjigje: Të ndihesh e trishtuar pas një shkurorëzimi është krejtësisht njerëzore, është një humbje e madhe, jo vetëm e një marrëdhënieje, por edhe e shumë ëndrrave, shpresave dhe një mënyre të jetuari që ndoshta kishe ndërtuar për një kohë të gjatë. Edhe pse nga jashtë mund të duket se i ke të gjitha, fëmijë të mrekullueshëm, një profesion të mirë, një jetë të stabilizuar, dhimbja emocionale nuk njeh logjikë. Dhe kjo është në rregull. Nuk je vetëm. Shumë njerëz kalojnë periudha ku gjithçka u duket pa ngjyrë, pa kuptim. Monotonia shpirtërore për të cilën flet është një shenjë që brenda teje ka emocione të paprera që kërkojnë të dëgjohen dhe të shërohen. Dhe kjo kërkon kohë, durim dhe, mbi të gjitha, mirësi ndaj vetes. Disa hapa që mund të ndihmojnë:
Prano emocionet e tua pa gjykim – Lejoje veten të ndjesh trishtim, zemërim, zhgënjim. Ato janë pjesë e procesit të shërimit. Mos e shtyp veten me fjalë si “duhet të jem mirënjohëse”, apo “ka të tjerë më keq se unë”, emocionet nuk maten në krahasim me të tjerët.
Kërko mbështetje – Nuk ka turp të flasësh me një psikolog, këshilltar apo grup mbështetjeje për shkurorëzimet. Ndonjëherë vetëm fakti që të dëgjon dikush pa të gjykuar, mjafton për të lehtësuar barrën emocionale.
Riorientoje veten drejt qëllimeve të reja – Ti je në një fazë tranzicioni. Ndërsa disa kapituj janë mbyllur, të tjerë mund të hapen. Çfarë të ka dhënë dikur gëzim, por e ke lënë pas dore? Çfarë do të provoje nëse nuk do të kishe frikë?
Kujdesu për trupin, për të ndihmuar shpirtin – Aktiviteti fizik, gjumi i rregullt, ushqimi i mirë, të gjitha ndikojnë në shëndetin emocional. Edhe një shëtitje e zakonshme mund të sjellë pak dritë në ditët më të errëta.
Fëmijët e tu janë një dritë – Edhe pse tani ndihesh bosh, dashuria që ato ndjejnë për ty është e vërtetë dhe e thellë. Ato kanë nevojë për ty, por edhe ti ke nevojë për ta. Mund të fillosh me hapa të vegjël: një aktivitet të ri së bashku, një bisedë më e hapur, ose edhe të ndash me to se si ndihesh (në mënyrë të përshtatshme për moshën e tyre).
Mos harro: trishtimi nuk është fundi i historisë tënde. Është një kapitull, dhe ti ke fuqinë të shkruash pjesën tjetër me ngjyra të reja, edhe nëse tani duket se çdo gjë është gri.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
