Komunikimi efektiv me njerëzit tanë është shumë i rëndësishëm. Po aq i rëndësishëm është komunikimi midis prindërve dhe fëmijëve, sepse është një gur themeli i ndërtimit të një marrëdhënieje të shëndetshme.
Prindërit nuk duhet të kufizohen në kujdesin e fëmijës por duhet të angazhohen në atë mënyrë që fëmija të zhvillohet pa probleme por edhe të krijojë një personalitet të shëndoshë.
Ekzistojnë dy lloje të komunikimit: komunikimi verbal, i cili shprehet përmes fjalës gojore, përfshin tonin dhe tonin e zërit, domethënë, është e rëndësishme jo vetëm ajo që themi, por edhe mënyra se si e themi. Ka edhe komunikim jo verbal, pra qëndrim, buzëqeshje, kontakt me sy.
Shumë prindër bëjnë gabime kur fëmijët e tyre duan të flasin me ta dhe të eksternalizojnë atë që ndiejnë dhe shqetësohen. Këto gabime quhen barriera komunikimi dhe analizohen si më poshtë.
Sigurimi: “si bën kështu, nuk është asgjë, buzëqesh, mos qaj”
Lavdërimi: “je më i miri, nuk ke nevojë”
Ndryshimi i temës: “lëri ato, kam përgatitur ushqimin tënd të preferuar, mos u shqetëso”
Përdorimi i agresionit negativ: “pasi je dembel, pasi je inatçor/nervoz”
Këto gabime bëjnë që fëmija të mos jetë në gjendje të shprehet dhe të shkarkohet.
Një fëmijë që ka mësuar të flasë dhe dialogojë dhe komunikon siç duhet me prindërit e tij ka më shumë gjasa ta riprodhojë atë në jetën e tij sesa një fëmijë që përjeton situatën e kundërt.
Në këtë pikë është e rëndësishme të përmendim kushtet për zhvillimin e marrëdhënieve të shëndetshme midis prindërve dhe fëmijëve.
Besimi: Prindërit duhet t’u besojnë fëmijëve të tyre, t’i inkurajojnë ata edhe nëse dështojnë, por gjithashtu t’u japin atyre mundësinë për të ndërmarrë iniciativa.
Respekti: prindërit nuk duhet t’i nënvlerësojnë fëmijët e tyre për shkak të moshës së tyre të re. Ata duhet t’i dëgjojnë dhe t’i inkurajojnë që të shprehen dhe të mos i shtypin.
Personalizimi: Fëmijët nuk duhet të krahasohen me vëllezërit e motrat e tyre ose me bashkëmoshatarët e tjerë. Të gjithë fëmijët janë të veçantë, kanë një ndryshim dhe një veçanti.
Dëgjimi aktiv: Dëgjimi aktiv është shumë i rëndësishëm. Kur prindërit dëgjojnë me kujdes atë që fëmijët e tyre kanë për të thënë, edhe ata nga ana e tyre do të dëgjojnë me kujdes prindërit e tyre. Është gjithashtu shumë e rëndësishme që prindërit të përpiqen të zhvillojnë aftësinë për të qenë në gjendje të deshifrojnë atë që thonë fëmijët e tyre, sepse shumë herë fëmijët nuk mund të gjejnë fjalët e duhura për të shprehur atë që ndiejnë.
Empatia: është shumë e rëndësishme që prindërit të jenë në gjendje të zënë vendin e fëmijëve të tyre dhe të mos harrojnë se edhe ata dikur ishin fëmijë.
Shpërblimi: Po aq i rëndësishëm është shpërblimi që fëmijët marrin nga prindërit e tyre edhe nëse dështojnë, sepse ata duhet të mësojnë se përmes gabimeve të tyre ata mund të bëhen më të mirë.
Demarkacioni: Prindërit duhet të vendosin kufij për fëmijët e tyre, sepse mësimi i demarkacionit të fëmijëve nuk do të çojë në varësi.
Ajo që i duhet një fëmije është një mjedis i sigurt dhe i shëndetshëm familjar me pranim, dashuri dhe modele të bukura.
Prindërit duhet t’i lënë fëmijët e tyre të hapin krahët e tyre në mënyrë që ata të bëhen të rritur të shëndetshëm, të balancuar, të sigurt dhe të lumtur. Sigurisht që kjo duhet të “ndërtohet” që në moshë të re dhe me shumë kujdes.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
