Në jetën moderne, ndjesia e vetmisë është një fenomen shumë i përhapur, edhe pse njerëzit janë më shumë se kurrë të rrethuar nga teknologjia dhe rrjete sociale. Një koncept që po fiton gjithnjë e më shumë rëndësi në psikologji është dallimi mes “vetmisë” dhe “i të qëndruarit vetëm”. “Të vetmuar, por jo vetëm” përshkruan një situatë ku një person ndjen vetminë emocionale, pavarësisht nga fakti që nuk është fizikisht i vetëm.
Çfarë është vetmia?
Vetmia është një ndjenjë subjektive, ku individi përjeton një mungesë lidhjeje të thellë ose kuptimplote me të tjerët. Është e mundur që një person të ndjehet i vetmuar edhe kur është fizikisht i rrethuar nga njerëz, nëse nuk ka marrëdhënie emocionale apo shoqërore që plotësojnë nevojat e tij për lidhje dhe afeksion.
Në anën tjetër, vetmia fizike është thjesht gjendja e të qenit vetëm, pa praninë e të tjerëve. Disa njerëz e përjetojnë këtë gjendje si të qetë dhe relaksuese, ndërsa të tjerët mund ta ndjejnë si të dhimbshme.
Pse ndihemi të vetmuar?
Arsyeja pse njerëzit ndjejnë vetminë, edhe nëse janë rrethuar nga të tjerët, lidhet me cilësinë e marrëdhënieve sociale dhe emocionet që ato krijojnë. Ndonjëherë, marrëdhëniet tona janë sipërfaqësore, të formale, ose nuk ofrojnë mbështetje emocionale të mjaftueshme. Kjo mund të krijojë një ndjenjë izolimi, edhe pse fizikisht nuk jemi vetëm.
Gjithashtu, faktorë të tillë si ankthi social, depresioni, trauma e kaluar, ose mungesa e besimit te të tjerët mund të ndikojnë që dikush të ndjehet i vetmuar në mes të një grupi njerëzish.
Pasojat psikologjike të vetmisë emocionale
Vetmia kronike është e lidhur me pasoja serioze për shëndetin mendor dhe fizik. Ajo mund të çojë në:
Rritje të ndjeshmërisë ndaj stresit
Simptoma të depresionit dhe ankthit
Ulje të vetëvlerësimit
Ndikim negativ në sistemin imunitar dhe shëndetin fizik në përgjithësi
Në nivelin social, njerëzit që ndjejnë vetminë shpesh tërhiqen nga interaksionet, duke krijuar një cikël vicioz që e thellon izolimin.
Si ta përballojmë këtë ndjesi?
Ndërtimi i marrëdhënieve të thella dhe të sinqerta: Kërkimi i lidhjeve të vërteta ku mund të jesh i hapur dhe i mbështetur emocionalisht.
Mësimi i vetë-pranimit dhe kujdesit ndaj vetes: Të kuptosh se ndjenja e vetmisë nuk e bën atë person të pavlerë.
Aktivitetet sociale dhe komunitare: Angazhimi në aktivitete që të japin ndjenjën e përkatësisë.
Konsultimi me profesionistë të shëndetit mendor: Nëse ndjenja e vetmisë është e vazhdueshme dhe e rëndë, psikoterapia mund të jetë një ndihmë shumë e vlefshme.
Vetmia emocionale apo ndjenja e të qenit “Lonely but Not Alone” është një përvojë që shumë njerëz e përjetojnë dhe që ka ndikim të rëndësishëm në mirëqenien tonë psikologjike. Kuptimi i kësaj ndjenje dhe punimi për të ndërtuar marrëdhënie më të thella mund të ndihmojë në zvogëlimin e këtij ndijimi dhe përmirësimin e cilësisë së jetës.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
