Vitet e para të jetës janë të rëndësishme për stabilitetin dhe zhvillimin tonë emocional, por praktikisht nuk mbajmë mend asgjë. Pse priremi t’i harrojmë këto kujtime të para?
Nuk është për shkak se ne nuk mbajmë informacion. Përkundrazi, ka të ngjarë që në atë moshë truri ynë të mos funksionojë ende në një mënyrë që grupon informacionin në modelet komplekse nervore që i njohim si kujtime.
Fëmijët e vegjël kujtojnë faktet aktuale, të tilla si kush janë prindërit e tyre, ose që ju duhet të thoni “të lutem” përpara se nëna t’ju japë karamele. Kjo quhet ” kujtesa semantike “
Sidoqoftë, deri në moshën 2 deri në 4 vjeç, fëmijëve zakonisht u mungon ” kujtesa episodike” , domethënë kujtesa në lidhje me detajet e një ngjarjeje specifike. Këto kujtime ruhen në pjesë të ndryshme të sipërfaqes së trurit, ose “korteksit”. Për shembull, kujtesa e zërit përpunohet në korteksin dëgjimor në anët e trurit, ndërsa kujtesa vizuale trajtohet nga korteksi vizual në pjesën e pasme. Një rajon i trurit i quajtur hipokampus lidh të gjitha pjesët e shpërndara së bashku.
Fëmijët mund të mos jenë në gjendje të regjistrojnë episode specifike deri në moshën 2 deri në 4 vjeç, sepse atëherë hipokampusi fillon të bashkojë pjesë të informacionit. Për të vegjlit, kujtesa episodike mund të jetë e ndërlikuar në mënyrë të panevojshme në një kohë kur fëmija thjesht po mëson se si funksionon bota.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
