Koprac, koprac, koprac … Me siguri kujtoni dikë, që rregullisht nuk gjen portofolin e tij kur ju duhet të paguajnë faturën në bar, restorant ….
Lakmia nuk ka të bëjë me mungesën e parave dhe nevojën objektive për të kursyer. Si shpjegohet kjo sjellje? Justifikohet nga nevoja për të vendosur mënjëanë disa para? Është mirë të sqarojmë se kopraci nuk e vë re zhgënjimin që sjell tek miqtë; nga ana tjetër, çdo ditë e privon veten e tij pa e kuptuar?
Lakmia nuk është keqdashje, por më tepër një formë e paepur ndaj nevojave të të tjerëve. Kopraci nuk ndjehet në siklet pse e shtrëngon rripin e tij, ai nuk e vë re zhgënjimin nga miqtë e tij. Me pak fjalë, nuk është në dijeni se si sjellja e tij ndikon të tjerët.
Shpesh ata që janë dorështrënguar ushtrojnë dhe shumë kontroll ndaj të tjerëve. Sipas tyre në botë ekzistojnë vetëm dy kategori njerëzish: Fals dhe naivë. Ai shmang të parët, dhe shfrytëzon këtë të fundit.
Kjo i bën njerëzit koprac emocionalisht të izoluar, edhe kur ata arrijnë të mbajnë marrëdhënie të qëndrueshme, që të martohen dhe të kenë fëmijë. E vetmja formë e marrëdhënies që sigurojnë është dominimi, aftësia për të menaxhuar emocionet me të njëjtin kursim të ngurtë siç kursejnë paratë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
