Sipas një studimi në vitin 2019 në Danimarkë zbuloi se ky zakon pranohet nga ana shoqërore edhe pse njihet si një veprim shumë i pakëndshëm dhe pa respekt.
Një shtysë tjetër për phubbing mund të vijë nga frika e ndërprerjes së lajmeve, marrëdhënieve sociale ose qarkut të informacionit ose edhe nga varësia nga interneti – aspekte shumë të lidhura me njëri-tjetrin dhe me mungesën e vetëkontrollit.
Studime të tjera kanë lidhur phubbing me praninë e ankthit social ose depresionit, ndërsa disa kërkime e lidhin atë me disa tipare të personalitetit: neuroticizmi (një lloj paqëndrueshmërie emocionale) dhe hapja ndaj përvojës janë më lehtë të lidhura me zakonin e shpërfilljes së botës për t’iu përkushtuar telefonit celular. Vepra të tjera kanë përcaktuar se është më e prirur për të phubbing kush nga ana e tij vuan atë, i cili i konsideron të gjitha të pranueshme ose që ndihet më shpesh në një gjendje mërzie.
Phubbing është gjithashtu një simptomë e inteligjencës së dobët sociale, dmth aftësia për t’u lidhur me të tjerët në mënyrë konstruktive dhe për të kuptuar gjendjen e tyre. Problemi nuk është vetëm të largosh por edhe arsyen pse e bën.
Studimi doli në rezultatin se efekti i pakëndshëm është më pak i theksuar nëse shpërfillesh në favor të një libri ose reviste, sepse e percepton leximin si një kalim më konstruktiv sesa rrotullimi i celularit. Nëse partneri nuk na dëgjon sepse po lexojnë diku, na duket pak më pak ofenduese sesa kur na hedhin në kurth për të komplotuar në Instagram.
Lajmi i mirë është se inteligjenca shoqërore mund të mësohet, nëpërmjet përvojës, dëgjimit aktiv ose reflektimit mbi gabimet e bëra ose të vërejtura te të tjerët.
Rritja e aftësisë për të qenë me të tjerët në një mënyrë pozitive dhe empatia me ndjenjat e tyre duhet, gjithashtu, të ulë dëshirën për të shpërqendruar veten, duke kërkuar strehim në marrëdhënie dhe botën fiktive.
Burimi / Focus.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
