Studimi përfshin aftësitë njohëse të secilit fëmijë, por edhe aspekte të tjera të personalitetit të tij: botën e tij emocionale, botën e vlerave dhe motivimeve, marrëdhënien me veten, besimet kufizuese, pjekurinë psikologjike, madje edhe energjinë e tij. Fëmijët kanë të drejtë të bëhen të vetëdijshëm për kompleksitetin e studimit, përndryshe ata nuk arrijnë të punojnë në mënyrë efikase dhe më pas fajësojnë veten për notat e këqija, besojnë se nuk janë mjaft të zgjuar dhe të aftë, dhe mendojnë se nuk meritojnë rezultate të suksesshme.
Fëmijët duhet të arsimohen në veprimtarinë e studimit, duke i bërë ata të dinë jo vetëm fazat e ndryshme nga të cilat përbëhet, por edhe mënyrën e përdorimit dhe koordinimit të të gjithë përbërësve (të përmendur më lart) të personit që janë të përfshirë.
Gjithkush mund të shkojë mirë me mësimet nëse i ka këto mjete të ndërgjegjësimit në duart e tyre. Është e drejta e tyre t’i pranojnë dhe është detyra jonë t’i sigurojmë ato, duke biseduar, shpjeguar, komunikuar dhe edukuar fëmijët mbi atë që është në të vërtetë studimi.
Ne duhet t’i ndihmojmë ata të dinë se çfarë është motivimi, si të përdorin talentet dhe potencialin e brendshëm, pse ndihet mërzia dhe si ta menaxhojmë atë, si të mbajmë vëmendjen dhe përqendrimin, si të përdorin kujtesën afatshkurtër dhe afatgjatë.
Por ne gjithashtu duhet të shpjegojmë se çfarë është organizimi, angazhimi, vullneti, vendosja e qëllimit, ambicia, autonomia, përgjegjësia, menaxhimi i frikës, etj.
Të gjitha këto tema janë krejt të panjohura për fëmijët: ne të rriturit i njohim, dhe për këtë arsye supozojmë se i njohin edhe ata. Por nuk është kështu!
Fëmijët dinë vetëm që studimi është një detyrim dhe ata përpiqen të mësojnë mësimin mekanikisht, pak si majmunët që përsërisin gjestet, pa e kuptuar që në të vërtetë të mësuarit është një efekt dytësor që lind nga përvetësimi i të gjitha këtyre.
Të mësuarit lind nga vetëdija për të gjitha aspektet personale që përfshihen në studim. Dhe për secilin aspekt të përmendur ne duhet të kalojmë shumë kohë, sepse ka kaq shumë gjëra për t’u thënë dhe për t’u mësuar fëmijëve, dhe atëherë, ju duhet të përjetoni në praktikë atë që thuhet me teorinë: arsimimi praktik për të studiuar, është një mësim mbi jetën në përgjithësi, sepse i lejon ata të njohin njëri-tjetrin si njerëz dhe të kuptojnë të gjitha mjetet me të cilat janë të pajisura, të cilat mund të përdorin.
Përndryshe ata mund të shkojnë në shkollë të gjithë njësoj, por studiojnë si ROBOTË, domethënë, pa ditur si dhe pse. Dhe pastaj, megjithatë, ata janë të pamotivuar, janë të shurdhër, janë të zhgënjyer, por edhe të frikësuar, të shqetësuar: mendojnë se studimi është diçka më e madhe se ata, mendojnë se studimi është shumë i vështirë dhe i rëndë dhe frika për të mos patur sukses dhe zhgënjimi i prindërve kompromenton më tej performancën.
Nga ana tjetër, djemtë kanë një pasuri të brendshme që duhet vlerësuar: djemtë kanë një inteligjencë të madhe, por edhe një aftësi të madhe për ndjeshmëri, emocion, pjekuri që duhet të njihen dhe përdoren prej tyre.
Djemtë duhet të trajtohen nga njerëzit në tërësinë e tyre.
Nëse i trajtojmë ata si fëmijë të vegjël ose vetëm të na binden (për shembull me urdhrat tanë të bërtitur si “Studioni!”), ndoshta edhe ata rebelohen, dhe rezultati është gjithmonë negativ.
Nëse, nga ana tjetër, i përfshijmë ata në njohjen e asaj që ata në të vërtetë janë, të bukurisë dhe pasurisë së tyre të brendshme, duke i bërë ata të vetëdijshëm për të gjitha aspektet e vetes që do të duhet të përballen për të pasur rezultate pozitive në shkollë, këtu ata do të përpiqen të japin më të mirën e tyre.
Nëse u japim më shumë mjete fëmijëve, nëse u japim më shumë motivim dhe mbi të gjitha përgjegjësi, atëherë mosinteresimi dhe qetësia dhe të gjitha qëndrimet e tjera emocionale dhe psikologjike që janë armiq të studimit do të bien automatikisht.
Ne të brezit të vjetër, iu bindëm verbërisht prindërve tanë sepse ata e përdorën atë ose ne u rebeluam, por është gjithmonë ana tjetër e së njëjtës monedhë, kështu që nuk ishim të lirë gjithsesi.
Sot fëmijët duhet të bëhen të ndërgjegjshëm dhe të vetëdijshëm për atë që ata janë dhe çfarë bëjnë në qoftë se ne duam që ata të përmirësojnë veten e tyre, sepse vetëm në këtë mënyrë ata nuk do të qëndrojnë të mbyllur në kafaz të rendit tonë të jashtëm (përndryshe do të presin atë përgjithmonë në jetë për çdo gjë) por ata do të fluturojnë me potencialin dhe burimet e mrekullueshme të personit të tyre të bukur.
Përgatiti Orjona Tresa / Burimi Metodo StudiAmo – D.ssa Lucia Goldoni
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
