Traumat më të rënda të fëmijërisë lënë gjurmë të fjetura që vazhdojnë të kenë efekt edhe në moshën madhore. Ato janë të ngulitura thellë në mendje dhe zemër dhe manifestohen si shqetësim, çrregullime ose vështirësi në arritjen e një jete të plotë.
Traumat më të rënda të fëmijërisë zakonisht rrjedhin nga situata në të cilat fëmijët perceptojnë se jeta e tyre ose e njerëzve të rëndësishëm rreth tyre janë në rrezik. Më konkretisht, nëna ose babai i tyre. Traumat e fëmijërisë mund të lënë plagë që zgjasin gjatë gjithë jetës, veçanërisht nëse ato janë të rënda. Intensiteti i tyre ndryshon sipas shkallës së dëmit të shkaktuar, shpeshtësisë së tij, moshës në të cilën ndodh, burimeve psikologjike në dispozicion dhe mbështetjes së ofruar. Në këtë artikull, ne shpjegojmë shtatë nga traumat më të rënda të fëmijërisë.
- Abuzimi emocional
Abuzimi emocional është një nga traumat më të rënda të fëmijërisë. Ai përfshin veprime si dhuna e vazhdueshme verbale, mungesa e dashurisë, episodet e poshtërimit dhe përbuzjes, etj.
Një studim i kryer në vitin 2016 tregoi se sjelljet e këtij lloji prodhojnë ndryshime në trurin e fëmijëve.
- Abuzimi fizik
Abuzimi fizik ndodh kur në trupin e fëmijës ndodhin lëndime si pasojë e agresionit nga një i rritur.
Të dhënat më konservatore tregojnë se një në 20 persona ka pësuar këtë lloj abuzimi gjatë fëmijërisë së tyre. Ky lloj abuzimi e bën fëmijën (dhe më vonë të rriturin) më të prekshëm ndaj agjentëve të jashtëm që mund të shkaktojnë një sëmundje mendore ose fizike.
- Abuzimi seksual
Një tjetër nga traumat më të rënda të fëmijërisë është abuzimi seksual. Është një përvojë traumatike që fëmijët e përjetojnë si një sulm ndaj integritetit të tyre fizik dhe psikologjik. Për më tepër, pasojat e tij zakonisht zgjasin gjatë gjithë jetës. Ky lloj abuzimi përfshin çdo sjellje seksuale të detyruar nga një i rritur që cenon integritetin dhe privatësinë e një të mituri. Në fakt, duhet pasur parasysh se çdo sjellje seksuale (qoftë me ose pa kontakt fizik) ndaj një fëmije dënohet me ligj.
- Neglizhenca
Abuzimi për shkak të neglizhencës ose neglizhencës familjare përfshin mungesën e mbrojtjes për fëmijët. Nevojat e tyre themelore injorohen dhe ata janë të ekspozuar ndaj rreziqeve të mundshme. Ky privim nga kujdesi shkakton privim fizik, psikologjik dhe social . Thënë kështu, pasojat varen nga intensiteti i braktisjes dhe faktorët e rrezikut të pranishëm në mjedis.
- Abuzimi i dhunshëm i nënës
Fëmijët që janë dëshmitarë të abuzimit të dhunshëm ndaj nënave të tyre kanë një rrezik jashtëzakonisht të lartë për të shfaqur probleme shëndetësore. Për më tepër, ata kanë më shumë gjasa të përdorin dhunë në jetën e tyre të rritur dhe janë më të predispozuar për të zhvilluar çrregullime të tilla si ankthi dhe depresioni. Për më tepër, është e zakonshme që ata të vuajnë ndjenja të forta faji për të mos qenë në gjendje të ndihmojnë ose të shpëtojnë nënën e tyre.
- Abuzimi i substancave në shtëpi
Abuzimi me substancat psikoaktive në shtëpi është gjithashtu një nga traumat më të rënda të fëmijërisë. Studimi thekson se këta fëmijë janë në rrezik më të madh për të qenë përdorues të substancave në të ardhmen. Përveç kësaj, ata kanë më shumë gjasa të vuajnë nga çrregullime të humorit dhe probleme të shëndetit mendor.
- Burgimi i prindit
Fëmijët që kanë një prind në burg jo vetëm që humbasin mundësinë e kontaktit të rregullt me ta, por edhe përjetojnë nivele më të larta stresi. Në të vërtetë, ata vuajnë jë ndjenjë të humbjes së vazhdueshme dhe shpesh kanë vështirësi në formimin e një modeli koherent të autoritetit dhe familjes . Është e zakonshme që kjo të çojë në çrregullime të lidhjes, simptoma të stresit post-traumatik ose deficit të vëmendjes.
Idealisht, çdo individ që i është nënshtruar përvojave të tilla duhet të trajtohet sa më shpejt të jetë e mundur . Sa më herët të trajtohet situata, aq më shumë ka të ngjarë që trauma të ketë më pak efekte përcaktuese.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
