Ekziston një mënyrë e thjeshtë për të gjetur se kush ju do vërtet. Ju do dhe pranon sinqerisht, sepse dashuria e vërtetë është pranim. Kjo është dashuri absolute dhe miqësi e butë, edhe nëse me të vërtetë nuk i vërejmë ato në jetën e përditshme. Ju duhet të bëni një pyetje dhe të dëgjoni përgjigjet.
Duhet të pyesni ata përreth jush, si supozohet të jeni? Dhe disa njerëz do të përgjigjen shpejt dhe me forcë. Ata do të thonë me forcë se duhet të jeni më të përgjegjshëm. Më të sjellshëm. Më bujar. Ju duhet të jeni më të vëmendshëm ndaj të tjerëve. Duhet të punosh më shumë dhe duhet të kujdeseni për pamjen tuaj.
Ju duhet të jeni preciz, i detyrueshëm, fisnik, të dini të falni, të ofroni ndihmë pa pritur që dikush t’ju pyesë, të dini të sakrifikoni veten dhe të jepni jetën tuaj, pa hezitim, për të mirën e të tjerëve. Dhe këta njerëz do të thonë se çfarë duhet të jesh, të tjerët do të jenë paksa të hutuar, do të mendojnë për një kohë të gjatë dhe pastaj do të thonë me pasiguri se duhet të jeni të arsyeshëm.
Epo, mbase më i pasur, më i suksesshëm, nuk ka shumë rëndësi. E rëndësishme është që ju duhet të jeni gjallë dhe mirë. Këta njerëz ju duan me të vërtetë. Ata na pranojnë për atë që jemi. Dhe nëse diçka kërkohet – në mënyrë që të lëvizim, stërvitemi, hamë mirë, të mos pimë duhan, si të vishemi, ata do ta bëjnë atë për dashuri dhe kujdes.
Dhe nëse ka të paktën një person që thotë “për mendimin tim, duhet të jesh i shëndetshëm, i lumtur, i gjallë dhe i afërt!”, kjo është lumturi e madhe. Kjo është dashuri. Dhe duhet të jetë në jetën e çdo personi; gjithçka ndryshon dhe ne bëhemi ata që duhet të jemi, nuk u kemi asnjë borxh njerëzve të tjerë, por Zotit dhe vetes sonë.
Burimi / https://italiafeed.com/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
