Për shekuj me radhë, udhëheqësit shpirtëror dhe filozofët e kanë parë bujarinë si çelësin e lumturisë. “Nuk ka stërvitje më të mirë për zemrën sesa të zgjasësh dorën dhe të tërheqësh njerëzit,” shkroi John Holmes.
Megjithatë, lidhja mes lumturisë dhe bujarisë nuk është më thjesht një teori. Një studim i Universitetit të Cyrihut ofron prova shkencore se sjellja bujare mund t’ju japë një jetë më të lumtur.
Në studimin, e kryer nga Ernst Fehr dhe Philippe Tobler në bashkëpunim me një ekip hulumtuesish ndërkombëtarë, 50 pjesëmarrësve iu premtuan shuma të ndryshme parash që do të merrnin në të ardhmen e afërt. Njëri grup pranoi t’i mbanin për vete paratë, ndërkohë që të tjerët zgjodhën t’i kalonin ato tek të tjerët.
Ndërsa subjektet studimore bënë vendimet e tyre, Fehr dhe Tobler studiuan veprimtarinë në tre pjesë të trurit – striatumin e barkut (që kontrollon lumturinë), kryqëzimin temporoparietal (i cili përpunon bujarinë), dhe korteksin orbitofrontal (i cili rregullon procesin e vendimmarrjes).
Fushat e trurit të lidhura me bujarinë dhe lumturinë ndërvepronin më intensivisht në ata që zgjodhën t’u japin paratë të tjerëve. Dhe ky rezultat ishte i qëndrueshëm, pavarësisht nga shuma e parave që po jepnin. Është gjithashtu e rëndësishme të theksohet se ky aktivitet është intensifikuar me vetëm premtimin për dhënien e parave – jo vetë aktin. Megjithatë, ata që kaluan në aktin bujar gjithashtu ndjeheshin më të lumtur më pas.
Studimi tregon se bujaria është me të vërtetë e mjaftueshme për të rritur lumturinë personale dhe se bujaria nuk duhet të kufizohet në martirizimin për të qenë efektiv. Ndihma për të tjerët, në çfarëdo mënyre që mundemi, është e mjaftueshme për të na udhëhequr drejt një të nesërme të ndritshme.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
